Gisteren las ik een herkenbaar stuk op het blog van tante Dora. Over de keus aan levensmiddelen in de jaren '50 van vorige eeuw. En de toename van voedsel uit andere landen in onze supermarkten.
Het bracht me terug naar mijn jeugd en mijn eerste kennismaking met een andere keuken dan de Hollandse pot. Ik vond die vreselijk met zijn sterk geurende en smakende kolen, spruitjes, koolraapjes en witlof.
In de eerste klas van de lagere school werd ik vriendin met een Indonesisch meisje. Haar familie was na de oorlog naar Nederland gekomen. Het was gezellig in het grote gezin. Ze aten al om 5 uur. Mevrouw vroeg altijd "Eet je mee,Izerientje?"Want een mond meer maakte niet uit.
Wat zat ik dan te smullen van de rijst, groenten en het beetje vlees. Voor mij zo vreemd gekruid. Ooit mocht ik een stukje vlees proeven en vertelde men achteraf, dat het een koeienoog was.
Mijn moeder snapte er niets van. Haar moeilijk etende kind was ineens enthousiast over iets. Heel lief is ze toen gaan praten met de moeder van het vriendinnetje en heeft een recept gevraagd. Speciaal voor mij aten we voortaan elke zaterdag rijst. Zo goed bedoeld, maar lang zo lekker niet, als bij de oorspronkelijke kokkin.
Mooi verhaal. Ja zo ging dat! En wat klinkt Izerientje lief
BeantwoordenVerwijderenZelf was ik altijd dol op de Hollandse pot en vooral veel groente . Als kind at ik alles behalve Snijbonen want dat waren vaak scheermessen en vlees hield ik niet van .Toen kwam de Chinees in beeld en nee niet echt mijn ding en nog steeds niet favoriet bij mij . Bij een Indisch schoolvriendinnetje vond ik juist het eten zo naar ruiken maar destijds nooit geproefd . En wat hebben we nu een keuze wat eten betreft .
BeantwoordenVerwijderen