Gisteren keken we een al veel eerder opgenomen aflevering van Irvin Welsh crime.Eén van de hoofdpersonen was een politieman,die nu vrouw was. Net zoals het neefje/nichtje van de hoofdpersoon.Het verbaasde me,dat die materie nu zo prominent in een gewone detective serie aan bod komt. Regenboogvlaggen,trappen,docenten,die berispt worden omdat ze verkeerde aanspreekwoorden gebruiken,het is een (be)leefwereld,die nu veel in het nieuws komt.......Dan denkt deze bejaarde "waren er vroeger ook zoveel kinderen en volwassenen,die zich in een verkeerd lichaam voelden? Met alle verdriet en discriminatie,die daarbij hoort?". Net als de oude hoofdinspecteur in de serie,kan ik het niet altijd bijhouden. Ik las een stukje(als het echt is) van een meisje,dat zich als een robot identificeerde. Ze had geen menselijke gevoelens. Ooit zei een jonge man hetzelfde tegen me. Hij had het syndroom van Asperger. Ik hoop,dat niet te veel jonge kinderen de weg van geslachtsverandering ingaan. Want die medicatie heeft veel bijwerkingen en de behandeling maakt niet altijd gelukkig.
Dat heb ik me ook wel eens afgevraagd, hoe was dat vroeger ? Wat deden de mensen die voelden dat er iets niet klopte. waren ze diep ongelukkig of accepteerden ze het maar? Worden jongelui nu misschien op ideeën gebracht? Bijzonder hoe alles zich de laatste tijd allemaal ontwikkeld.
BeantwoordenVerwijderenJa dat is de vraag. Voor mij ook. Ik heb al moeite om de afkortingen te onthouden lhtqib
BeantwoordenVerwijderenJa, ik kijk ook met verbazing naar wat zich allemaal ontwikkelt op dat gebied. Lijkt me heel verwarrend voor al die jonge mensen. En waarom wordt het zo gepusht? Dat zal in de loop van de tijd hopelijk duidelijker worden. Want ik snap er niets van!
BeantwoordenVerwijderenIk heb sinds een jaar of drie nu ieder schooljaar minimaal twee studenten die 'in transitie' zijn. Het zijn heel jonge mensen van 16/17 jaar. Vroeger hadden we wel eens iemand die 'uit de kast' kwam, dat was al heel wat op die leeftijd en dan ook nog op school. Ik merk dat de jongeren die in transitie zijn erg veel problemen hebben, van allerlei aard. Problemen met ouders, problemen met vrienden, drugsgebruik, emotionele problemen, faalangst om er maar een paar te noemen.
BeantwoordenVerwijderenzou de behandeling die andere problemen verminderen?
VerwijderenDat betwijfel ik Izerina, maar ik weet dat ze vaak wel hopen dat ze gelukkiger worden, dus misschien is het wel zo dat ze, als ze gelukkiger zijn, beter met de levensvragen en -problemen om kunnen gaan.
VerwijderenDiezelfde vraag stel ik me ook. Voor mijn gevoel wordt alles wat niet naar 'natuurlijk mens- zijn' neigt, gepusht, om wat voor reden dan ook. Worden te veel mensen op te jonge leeftijd op ideeën gebracht, dat als ze 'anders' zijn, ze pas gelukkig zijn, of zoiets. Ik vind het verschrikkelijk. Noem me ouderwets, of misschien: gewoon, een MENS...
BeantwoordenVerwijderenHet was vroeger allemaal een stuk simpeler, je was hetero-, homo-, of biseksueel. Maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat het toen niet bestond, we wisten gewoon minder. En accepteerden misschien wel eerder dat het was zoals het was...
BeantwoordenVerwijderenIk lees hier dat ik niet de enige ben die het niet kan volgen. Voor mij mag alles er zijn zosls het is. Allemaal menselijke dingen. Maar dat zal wel te dimpel zijn
BeantwoordenVerwijderenJe als een robot identificeren vind ik heel bijzonder. En zorgelijk.
BeantwoordenVerwijderenWat ik vooral heel lastig vind is het gebruik van woorden als hen, die, enz. bij personen die non binair zijn. Een zin klopt grammaticaal dan niet meer (voor mijn gevoel). Omdat ik last heb van "omgekeerde dyslexie" is dat erg verwarrend voor mij. Geen idee of dat echt bestaat hoor, maar ik heb autisme en als een zin niet correct is vind ik het nogal lastig om daar overheen te kijken, ook met spelfouten.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het deels wel speelde vroeger, maar dat mensen er niet voor durfden uit te komen. Maar ook dat het ook tegenwoordig best wel wordt aangepraat. Zo zag ik laatst iets over een jongen uit Engeland die dermate door zijn lerares werd beïnvloed en ineens vond dat hij in het verkeerde lichaam zat. Door psychiatrische problemen was deze jongen al erg beïnvloedbaar en dat wist deze lerares. Ik vind dat zo fout!
Er zijn best wat mensen die hun transitie weer ongedaan maken. Ik denk dat het belangrijk is om toch meer rekening te houden met het risico op spijt, dat komt vaker voor dan men nu denkt. Heb soms het idee dat er over een tatoeage meer wordt nagedacht dan over een geslachtsverandering.