cirkel

Al jaren lang ga ik maandelijks naar een vrouwencirkel. Een vaste groep vrouwen,die elkaar langzamerhand goed kennen. Allerlei onderwerpen komen langs. We steunen elkaar. Er wordt gelachen,gemediteerd en heerlijke taart gegeten.Maar nu is M.de "moeder van de cirkel"ernstig ziek.En was er gisteren geen cirkel,heel vreemd. Een wederzijdse vriendin appte vrijdag "Ik ga zaterdag naar het bezoekuur van het ziekenhuis,zal ik je ophalen?".Zo was er een mini-cirkeltje bij het ziekbed. M. kon weer goed praten gelukkig. Dat deed ze honderduit.Bij haar eerste telefoontje schrok ik van de slepende stem en slechte articulatie. Ik was echt blij haar weer te zien. Ik had een kleine lachende Boeddha,waar ik bij het zien blij van werd.Die heb ik M. gegeven,zij kan dat nu goed gebruiken. Er is nog een lange weg te gaan. Of er in de toekomst nog vrouwencirkel is op de manier zoals we gewend zijn,is afwachten

krimpen

Doordat ik krimp,heb ik meer hulpmiddelen nodig in de hoogte. Een lange vork om de bakjes van de bovenste kastplank te harken. Een klein trapje om kamerplanten water te geven. In de tuin stond ik al jaren op een voetenbankje om bramen of druiven te plukken en ramen te zemen. Ik vond dat gevaarlijk wiebelig worden. "Kijk nog eens in de kringloop naar een oud trapje"vroeg ik mijn man. Dat stond deze week op me te wachten. Oud,maar van gegalvaniseerd metaal.Ik kan het gewoon opengeklapt buiten laten staan. Wat is dat een veilig gevoel. Iets hoger staan en de steun tegen mijn benen. Zo heb ik ook op de trap en overloop kleine lampjes,die aanspringen als ik er aan kom.Eerst een keer van de laatste traptrede vallen voor ik aan veiligheid dacht. Eén ding ,dat kan ik niet veranderen. Als ik helemaal gebogen over de gootsteen sta(gebeurt niet vaak) en omhoog kom,moet ik oppassen mijn hoofd niet te stoten. 40 jr geleden,toen die kastjes opgehangen werden ,was ik centimeters groter.

oermens

Op het gebied van voeding zijn er veel tegenstrijdige adviezen en dieten. Volgens de één is één of twee maaltijden per dag gezond. Eventueel gecombineerd met intermittend fasting. Anderen zoals de diabetesverpleegkundigen adviseren juist gezonde tussendoortjes. Als ik de informatie over de oermens mag geloven,deden die beiden. Was de jacht onfortuinlijk,dat werd er noodgedwongen gevast. Maar vooral in deze tijd was het "grazen"Een bramenstruik werd kaalgeplukt.Wilde groenten en kruiden gegeten of gedroogd. Het was de bedoeling om flink reservevet te verzamelen voor de wat kariger winter....... Als ik in de tuin loop,voel ik me een oermens.Pluk de ene keer wat bramen. Pak een paar snacktomaatjes mee.De druiven zijn zo lekker,daar zou ik te veel van snoepen. Ik let er wel op,dat ik andere dingen dan minder eet. Want het reservevet van de oermens heb ik niet nodig.Richeltjes genoeg.Ik kan me goed voorstellen,dat in sommige kerken er nog "dankdag voor het gewas"gevierd wordt.Dat is bredere dankbaarheid voor alles,wat groeit en we in de winter nodig hebben.

Complotdenkers

Via een klokkenluider is een document gelekt van de politie. Een handleiding om complotdenkers en mogelijke terroristen te herkennen. Genoemd worden o.a mensen,die het hebben over WEF,toeslagenschandaal,chemtrails,stikstofbeleid en potentieel heel gevaarlijk een moestuin hebben of preppen. Dus ik ben een echte complotdenker inclusief tomatenplantjes. Nog lang niet geradicaliseerd.maar wie weet . Als ik voorbij het belachelijke van dit document kijk,is het heel gevaarlijk.Vraag maar aan de toeslagen-ouders,wat die hebben meegemaakt in het verkeerde rijtje. Gelukkig bemoeit Pieter Om.tzigt zich ermee. Hij schreef een brief aan de korpschef met vragen..En met hem doen ook anderen onderzoek,wellicht via een woo-verzoek Ik moet wel denken aan ooit gelezen boeken over de tijd in Oost-Duitsland met de Stasi

A. I.

Een paar maanden geleden kocht ik een klein massage apparaatje tegen neuropatie. Om vervolgens op facebook overspoeld te worden met advertenties van allerlei andere hulpmiddelen en supplementen. Gisteren kwam er een advertentie voorbij met het hoofd van Diederik G.ommers.Hij promootte ook iets voor dunne vezel neuropathie. Volgens de beschrijving was Diederik een bekende Amerikaanse professor en nog meer ophemelen. Hetzelfde las ik ook van Erik Sch.erder. Hij raadde iets aan op diabetes gebied(dacht ik ). Zouden beide heren weten,dat dit soort verhalen op internet staan? Of is het A.I. die op slinkse wijze met de beeltenis van bekende Nederlandse artsen vertrouwen denken te winnen. Nog beter oppassen dus bij alles,wat te zien of te horen is.

Warm

Als ik de laatste dagen iemand tegenkom is de opmerking vaak "warm he!"Mijn tegenvraag is dan "Kun je er tegen?" Zo ontstaat een gesprek.Soms met herinneringen aan vroegere zomerdagen met echt strandweer. Leuker dan die "pfff...."opmerking.........Waar ik wel eens aan denk waren zomerse dagen en mensen in klederdracht. Dat moet echt warm geweest zijn met die onderrok en schort. Ook in Arabische landen lijkt het zwarte gewaad van vrouwen me warm met die temperaturen. Het is natuurlijk ook een kwestie van gewend zijn aan hoge temperaturen. Toen mijn neefje van Saudi-Arabië naar hier verhuisde droeg hij jaren lang een pyamabroek en sokken in bed in de zomer. Zou koud anders. Als (oudere) mensen echt beroerd worden van 25+ temperaturen lijkt me dat heel erg. Soms brengt een ventilator of airco enige verlichting. Maar het is een kwestie van uitzitten.

de hondsdagen

Vroeger sprak mijn moeder wel eens over de hondsdagen.De periode van ong.20 juli tot 20 augustus. Met veel hoge temperaturen en luchtvochtigheid.Zonder koelkast was het moeilijker om vlees en zuivel te bewaren. Vaak moesten wij kinderen elke dag naar de slager en bakker. De melkboer en groentenman kwamen langs huis........Nu is bij mij het fermenteren een paar keer mislukt. De kiemgroente schimmelde en het zelfgebakken brood is korter houdbaar. Ineens dacht ik aan mijn jeugd en het snellere bederf tijdens de hondsdagen. Zou dat nu ook zo kunnen zijn? Ik weet het niet. Maar wacht voor alle zekerheid nog een paar weken voor ik opnieuw ga fermenteren en kiemgroenten maken. Het brood haal ik in kleinere porties uit de vriezer.

hondsdolheid

Een vriendin uit Polen appte,dat bij hen hond en kat bij wet jaarlijks gevaccineerd moeten worden tegen hondsdolheid.Het deed me denken aan vroeger. Ik was 15 jr en er werd officieel gewaarschuwd tegen hondsdolheid. Op school gingen de wildste verhalen rond over klachten bij mensen na besmetting.Op een zondag waren mijn ouders naar de kerk. Ineens viel ons hondje neer. Begon te schudden. Ogen rolden weg en er kwam schuim op zijn bek.Ik pakte mijn zusje en broertje en ging de kamer uit. Deur dicht en wij in de keuken. "Ga niet naar Robbie"drukte ik hen op het hart. Ik rende naar de kerk,om mijn vader te halen.Toen mijn vader thuis was,kwam net Robbie weer bij. Verdwaasd en een beetje wankel. "Geen hondsdolheid"concludeerde hij. Wat het wel geweest was,ging hij de dag daarop bij de dierenarts vragen. Waarschijnlijk een epileptische aanval. Mijn vader kreeg medicijnen mee. Nog één keer kreeg Robbie een aanval en heeft nog 9 jaar geleefd.

Karel de kanaalkabouter

Vroeger,toen de buurkinderen meegingen naar het kanaal om te hond uit te laten,was er een ritueel. Want in de holle boom woonde Karel de kanaalkabouter.Meestal riepen ze hem. Maar ja,hij sliep heel vast. Er werden koekjes neergelegd.. Die moest ik bij de avondwandeling weer mee terugnemen. Want Karel had er lekker van gegeten.Ook sprak ik voor neefje,nichtjes en andere kinder verhalen is. Op een ouderwets cassettebandje. Afgelopen week kwam ik de kleinzoon van een vriendin tegen'"ik heb naar je geluisterd gisterenavond"zei hij. Wat bleek,zijn moeder had allerlei oude bandjes gevonden.30 jaar en nog steeds luisteren naar Karel de kanaalkabouter. Wie weet gaan de verhaaltjes een generatie verder,naar zijn kleine nichtje.

politie ? ? ?

Gisterenavond ging de vaste telefoon. Een nummer uit Twente in de buurt van mijn broer."Met de politie"klonk het.Meteen werd ik teruggeslingerd naar 40 jr geleden. Een telefoontje van de politie,dat mijn ouders waren verongelukt. "niet weer he!"ging er door me heen.Maar nee het waren nepagenten. In mijn straat had men twee inbrekers gepakt. Nr 3 was ontsnapt. Die twee hadden een briefje op zak met mijn adres en telefoonnummer. Het kon zijn,dat nr 3 toch nog wilde inbreken bij me.Ik speelde het spelletje mee.Wel kortaf,want die rotzakken wisten niet,wat ze oprakelden. Toen werd de verbinding vebroken. Meteen de echte politie gebeld.Er zou een wagen door de straat rijden,om te kijken of er nog oplichters aanbelden ergens. Want de truc van "sieraden veilig bewaren"wordt ook regelmatig uitgehaald hier. Mogelijk werd ik nog teruggebeld. Ik heb niets meer gehoord. Maar controleerde wel extra of alle knippen op de deuren goed dicht waren. Vanochtend stond er op de PZC-site weer een waarschuwing van de politie voor nepagenten met babbeltrucs

kunstmatige intelligentie

Tijdens het telefoongesprek met mijn vriendin in Suriname,vroeg ze of ik een filmpje over sinkholes in de zee voor Florida had gezien.Nee,maar ik zou kijken.Zij heeft ook belangstelling voor ufo's,heel oude geschiedenis/wijsheid en las von Däniken. Het was weer een leuk gesprek. Het filmpje over Florida was verontrustend. Sinkholes in de zee,waar men het fijne/gevaar (nog) niet van weet. Stukken kust afgezet en mensen geevacueerd.Alleen komt dan de gedachte bij me op "Is het echt of gemanipuleerd?"Die twijfel heb ik steeds vaker.De laatste jaren zijn er zoveel valse berichten in omloop gebracht Maar ook uispraken van z.g. "complotdenkers"wel uitgekomen. De techniek van A.I. wordt steeds beter,dus het verschil tussen echt en fake moeilijker te zien. Bij het zien/lezen van nieuws is mijn conclusie regelmatig "Het zou kunnen,maar....". Dan denk ik aan mijn schoon/grootvader met de uitspraak "neem kennis van alles en behoud het goede".

overvloedige oogst.

Door het vele water geven en ook de regen hangen er veel sappige bramen aan de struik.Zelf eet ik geen jam meer,dus ik moet iets anders bedenken. Gewoon een schaaltje bramen eten. In de havermout. En weggeven.Ik bracht een bakje bramen naar de nieuwe buurvrouw. De dag daarop komt ze een stukje bramen plaattaart brengen. Wat een goed idee,ik heb het ook gemaakt. Een overbuurjongen heeft vroeger heel wat bramen gegeten hier. Sinds hij niet meer thuis woont,maak ik elk jaar een potje bramenjam voor hem. "Ha,de jaarlijkse pot jam"reageerde zijn vader,toen ik het potje bracht. Zo vindt het fruit wel een bestemming.

aardbeien

Elke vrijdagmiddag zitten we te genieten. De bioboer brengt de bestelling met o.a.een doosje aardbeien. Zo geurig en lekker. Alsof ze uit de eigen tuin komen. Ooit in Frankrijk kocht ik aarbeien met dezelfde intense smaak. Nu heb ik door de dunne vezelneuropatie minder speekselaanmaak.Regelmatig op een zuurtje zuigen zou helpen.Maar ik houd niet van dat snoepgoed.Toen dacht ik een keer aan de proef van Pavlov.Zijn honden,die op den duur speeksel produceerden bij alleen het geluid van de bel.Ik stelde me voor een verrukkelijke aardbei te eten.Inderdaad ik produceerde een beetje speeksel en het droge gevoel verdween. Het gaat me steeds makkelijker af.Dus tegewoordig eet ik in gedachten regelmatig een aardbei. Een prettige manier om dat kwaaltje te verhelpen.

mijn favorietje

Gisteren kwam de " oude"buurvrouw op bezoek. Ik had gevraagd,of ze de honden wilde meenemen. Dat gebeurde. Het werd een heel kermconcert. Honden blij,ik ook.Na 3 jr weten ze nog alles. Waar het water staat,waar ik voor elk de brokjes neerleg.En hoe ze me kunnen verleiden om te aaien. Vooral het oudste hondje is mijn favorietje. Ik ging 8 jr geleden met de buurvrouw mee,op kennismaking bij een Spaans rescuehondje. Er was meteen een klik. Het beestje werd een antidepressivum op vier pootjes. De buurvrouw had na het overlijden van haar man weer "iets"om voor te zorgen en tegen te praten.Er was al een gat in de heg. Na het overlijden van de buurman ging onze hond regelmatig een poosje bij de buurvrouw op bezoek.Onze hond en die kleine konden elkaar halen om te spelen. Later kwam er nog een hond. Ook een lieverd. Maar het Spaanse schlemieltje heeft mijn hart gestolen.

(on)kruid

Vanochtend fietste ik al vroeg langs het kanaal. De bermen stonden vol kruiden.Ik zag er menig kopje thee groeien. Maar helaas,het is hondengebied.Ooit vroeger mopperde de buurjongen "Zo stom,moeten we 15 wilde bloemen verzamelen en drogen".Ik stelde voor mee te lopen naar de dijk en daar te plukken. Toen werd hij enthousiast "Kijk eens,die bloem heb ik nog niet. En hoe heet die dan?"Hij vond er meer dan vijftien. De opdracht had zijn doel al bereikt. Hij keek daarna met andere ogen naar alles,wat in de bermen groeide.Een kind met dezelfde opdracht had vanochtend zeker genoeg bloemen gevonden. Zelf denk ik dan meteen aan de mogelijk geneeskrachtige werking. Mocht ik echt willen plukken voor thee,dan moet ik een ander stil terrein opzoeken.

blijven leren

Ooit on 1963 begon ik met de opleiding NXX. Kinderverzorging en handenarbeid op het "nijverheidsonderwijs".De lessen kinderverzorging vond ik het leukst. In 1975 werd dat gezondheidskunde. Ik schoolde mezelf om en heb altijd met veel plezier dat vak gegeven. De ontwikkelingen op gezondheidgebied hield ik goed bij.Naast de reguliere kennis in mijn vak kreeg ik ook belangstelling voor alternatieve geneeswijzen. Ayurveda,acupunctuur,homeopatie,chiropractie enz. Alles,wat toen nog bijna kwakzalverij was. Ook na mijn pensionering bleef ik boeiende artikelen over gezondheid volgen. Nu komt er half augustus bij het videokanaal"vibestalk" een hele serie "lessen"van een huisarts op het gebied van alternatieve zelfzorg. Ik verheug me er op.Waarschijnlijk weet ik al veel,maar een mens is nooit te oud om te leren.

meeleven

Gisteren hadden we een gesprek over meeleven. In de kindertijd. Net alsof toen het vermogen om mee te leven met het verdriet van volwassenen nog niet goed ontwikkeld was. Ik was 12 jr,toen mijn moeder 's nachs waakte bij het sterfbed van mijn oma.Ik ging dan voor school nog even gedag zeggen. Maar,dat mijn moeder haar moeder zou verliezen en wat dat betekende voor haar,besefte ik niet echt. Zo ook een paar jaar later met mijn vader. Hij vertelde over het sterven van opa. Ik zag hem voor het eerst van mijn leven huilen. Maar dat opa zijn vader was en het missen,dat volgde,drong niet echt tot me door.Hetzelfde met kinderen,die één van hun ouders verloren. Eigenlijk pas na eigen verliezen kwam het vermogen tot inleven in de situatie van een ander. Nu leven we regelmatig mee met familie of vrienden,die een partner verliezen. Het versterkt ook de dankbaarheid voor het feit,dat wij nog samen zijn.

hebberig

Er is een woord,waar ik de kriebel van krijg. MUSTHAVE.Meestal gebruikt voor een kledingstuk,dat men beslist dit seizoen MOET aanschaffen. Anders.......loop je dan voor schut je je ouwe kloffie? Hangt er nog niet genoeg in de kast? Voor mij lijkt dit woord een motortje om hebberigheid aan te jagen. Bovendien,waarom is het nodig er uit te zien als zoveel anderen? Geeft dat zelfvertrouwen? Ik zou wel eens willen weten,hoeveel mensen door zo'n advertentie worden overgehaald een kledingstuk te kopen,wat men eigenlijk niet nodig heeft. Geef mij dan maar de rommelmarkt morgen. Ik heb een paar shirts die oud zijn. Wie weet vind ik morgen wel een WANTHAVE.

tropenrooster

Net lees ik bij de PZC,da sommige scholen met een tropenrooster werken. Wat was dat vroeger anders. 32/33 gr in het lokaal en dan denken dat leerlingen nog iets opsteken. Ik had altijd een kleine plantenspuit bij me. Wie wilde,kreeg een beetje verkoeling. Als ik zag,dat een leerling echt last had van de hitte,was mijn advies "polsen onder de koude kraan"en even je nek natmaken". Ook kon iedereen zijn/haar flesje water vullen (geen frisdrank).Met 30+ temperaturen fietste ik al heel vroeg naar school. Om de ramen van mijn lokaal open te zetten tegen de gangramen. Het koelde wat af op die manier.Dan ontbeet ik in mijn lokaal. De ellende was,we hadden geen buiten zonwering maar luxaflex. Dat houdt de warmte niet echt buiten.Bovendien vier kleine raampjes,die zo'n 10 cm open konden. Nee echtgoed gebouwd was het gebouw niet Maar gelukkig was er toen nog geen "opwarming van de aarde".Maar gewone hitte.ha,ha

social media

Vanuit de regering heeft men plannen om een minimum leeftijd in te stellen voor het gebruik van social media. Ik kan me voorstellen dat b.v tik-tok verslavend is. En dat er gevaren zijn online.Maar ik heb altijd begrepen,dat het beste argument in de opvoeding het voorbeeld van de ouders is. Als ik dan een jonge moeder opgaand in haar telefoontje zie,terwijl de peuter in de buggy tevergeefs contact zoekt,dan is dat triest. Of ouders op strand,die zo verdiept zijn in hun telefoon,dat ze eigelijk te weinig op hun kinderen letten.Zelfs vanochtend werd ik bijna omver gelopen door een jonge vrouw. Ogen gericht op een mobieltje,koptelefoon op en gewoon de straat op lopen vlak voor een fietser. Misschien is het verstandig,dat ouderen hun eigen schermgedrag ook onder de loep nemen. En samen met hun kinderen gaan minderen.

frisse geur

Bij de voordeur staat een rijtje met citroenmelisse. Ooit gegroeid uit een enkel plantje. Het geeft een heerlijke geur. Zelden zijn er muggen bij de deur.Wel bijen,als straks de kleine bloempjes komen.Zo af en toe komt er iemand door de straat en vraagt : "Is dat citroenmelisse?"."Pluk maar voor je thee"is dan mijn antwoord.Een vriendin nam een takje met wortel mee voor haar eigen tuin.De laatste vrijdagen komt de man van de bio-box met de vraag "Mag ik een takje meenemen.?"Hij legt dat voor in zijn auto voor de geur. Af en toe even onder zijn neus houden. Ik hoop,dat hij er van opfrist.Want met die hitte is zo'n bezorgbaan best zwaar. Hij bracht mij op het idee,een paar takjes in een klein vaasje te zetten.

andere datum

Zaterdag zou er weer vrouwencirkel zijn. De temperatuur loopt op tot boven de 30gr,verwacht men nu. Ik besloot me af te melden. Met de warmte ben ik het liefst rustig thuis. Niet praten,luisteren,hoe gezellig ook. En zeker niet in een loeihete auto terug.Toen ik wilde appen,kwam er een berichtje binnen. Van degen,die de cirkel organiseert. Ook zij zag een kamer vol bezoek niet zitten.Hopelijk een week later weer lekker zomerweer........ Hier in huis kan ik het redelijk koel houden. Tot laat in de middag. Dan kruipt de zon richting ramen van de woonkeuken. Ook net de tijd,om toch iets te koken.De ventilator gaat dan aan en het is wachten tot de koelte komt en de deuren/ramen open kunnen.De slaapkamer ligt boven de de keuken. Dus ik ga naar de nachtelijke sauna met zulke temperaturen. Maar nu zaterdag alleen even naar de biebbus.

1649

Misschien al 30 jaar jaar hebben we een 1649-abonnement.Dat nummer intoetsen voor het echte telefoonnummer en de belkosten waren heel laag. Ooit begonnen met een halve cent per minuut ,is het nu 2,5 cent.Behalve in het weekend,dan bel ik gratis met de KPN.Onze gesprekskosten schommelden meestal tussen de 5-8 euro.De laatste jaren zonder de telefoongesprekjes met mijn zus was er wel eens een rekening van 2 euro. .......Nu stopt 1649. Dat zal vreemd zijn een gewoonte af te leren. Maar ook wordt de rekening hoger. Zeker na het "in de wacht staan"bij een instantie. Alles verandert.

groene woestijn

Zonet lees ik een artikel over de plotselinge regens in de Sahara. Meteen komen de herinneringen boven aan de vakantie van 1969. We reden met broer en schoonzus op de motoren naar Marokko. Het eindpunt was een oase,Figuig. In die tijd volkomen onbekend voor toeristen. We mochten overnachten in het dorpshuis.De tweede avond ging het regenen en zelfs hagelen. De andere ochtend was de wereld veranderd. Vrijwel geen zand meer,maar hele kleine groene sprietjes met bloempjes. Het was gewoon een wonder. Alleen kortdurend Twee dagen later was alles verdord en verdwenen. Was was het leuk en veilig om in die tijd zo'n reis te maken. Het mooiste was de gastvrijheid van de mensen. Kunnen we hier een voorbeeld aan nemen

de geschiedenis herhaalt zich.

Via whatsapp kwamen foto's binnen van de dochters van mijn zus. Ze zaten samen in Parijs. Dat bracht me terug naar het verleden. De keren waarop mijn zus en ik samen naar Parijs gingen. Wat was de tijd toen anders. Wij bezochten wel dezelfde mooie plaatsen. Maar op eigen houtje,benenwagen of metro.,Niet met een tour.De foto's werden met een fototoestel gemaakt en pas later ontwikkeld. Niet in een album in de cloud.Ook de verhalen over de belevenissen kon je pas kwijt bij thuiskomst.Ik vermoed,dat mijn zus en ik eenvoudiger hotels hadden.Ik weet nog,dat ik mijn zus vroeg of ze haar schoenen 's nachts in de gang wilde zetten.Het stonk zo. Bleek ze PontL'Eveque,een vreselijke stinkkaas voor haar man gekocht te hebben gekocht. Zelfs in de trein op de terugreis rook je het nog. De omstandigheden mogen dan veranderd zijn nu. Ik denk,dat het genieten hetzelfde blijft.

zintuigen

Voor de meeste mensen is het oog het belangrijkste zintuig. Voor mij niet. Ik ben een reuk en gehoors mens.Als getuige bij een ongeluk zou ik slecht zijn.Toch heb ik een aantal keren voordel gehad van het "niet zien". Als 12-jarige was ik het enige kleinkind,dat bij mijn oma durfde komen. Ze had een zware hersenbloeding gehad en nichtjes en neefjes vonden het eng. Voor mij was ze gewoon mijn omaatje. Ik herinner me nog haar raspende ademhaling en "dag Izemerientje". Geluid dus........ Zo had ik geen moeite met bezoek aan mijn moeder,toen ze in coma lag.Uiterlijk telde niet,ik zocht contact met haar ziel.Toen een aantal jaren geleden een vriend steeds meer gehandicapt raakte,was ik naast zijn vrouw de enige,die nog op beoek kwam. Anderen "konden het niet aan". Natuurlijk vond ik het vreselijk. Maar mijn ogen zagen niet veel van de buitenkant. Ik herinnerde me hoe hij altijd geweest was en van daaruit konden we min of meer praten. Als een vriendin vraagt "hoe vind je mijn nieuwe kapsel"moet ik bekennen,dat ik het niet zag. Maar soms is niet zien of verder zien waardevol.

salderen

Zo'n 12 jaar geleden kochten we zonnepanelen. Echt met de gedachte iets goeds te doen voor het milieu. De salderingsregeling heb ik altijd wat oneerlijk gevonden.Een paar cent per kw voor het gebruik van het elektriciteitsnet als opslagplaats voor niet direkt gebruikte stroom leek me redelijk. Maar wat er in 2027 gaat gebeuren voelt als uitknijpen van een goed bedoelde investering. "Gebruik de stroom van het dak op momenten dat die geproduceerd wordt"is het advies. Wie durft er wasmachine of droger op een timer te zetten en te laten draaien,als je niet thuis bent? Wij hadden ooit een overstroming uit de wasmachine. Een buurman brand door de droger.In de winter,als een warmtepomp draait,is er weinig opbrengst van de panelen.Wij hebben elektrische radiatoren als bijverwarming,om gas te sparen. Ik las al van mensen,die hele dagen de airco gaan aanzetten,om de terugleverboete te ontlopen.En ander schreef "Ik zet gewoon een elektrisch kacheltje aan in de tuin." Het beleid van de regering is zo wispelturig. Ik wacht 2027 maar af en ga dan bedenken,wat voor ons de beste oplossing is

klimaatexamen

Gisteren zag ik op tv een paar mensen,die het klimaatexamen gedaan hadden. Hun score was matig. Nu zijn de vragen wel volgens het officiele narratief. Mensen die meer denken zoals de leden van clintel of de documentaire "climate the movie" hebben een andere visie op het CO2-probleem en de stikstof crisis.En daardoor een andere feitenkennis. Ik zou ook niet veel van bakken van dat examen. Nee dan blijf ik maar zo goed mogelijk milieuvriendlijk leven.Zuinig met energie en water. Zoveel mogelijk eten uit de omgeving en volgens het seizoen Niet te veel consumeren Gewoon mijn best doen voor moeder aarde en het examen aan anderen overlaten

kruiden

Nu alles weer groeit in de tuin,maak ik regelmatig kruidenthee van vers blad.In de avond citroenmelisse door de rooibos. Overdag wat mint ,goudsbloem of braamblad in mijn kopje. Maar er is veel meer mogelijk. Ik kijk naar de podcast van de kruidenheksen.Vorige week hoorde ik bij de Truemanshow Piet Grasspriet.Die man vertelde zo boeiend en positief o.a. over kruiden. Ik kocht een boek van hem "geheimen tussen het gras"Daar heb ik van zitten smullen.Ik heb meer kruidenboeken. Gewoon een wat saaie opsomming. In dit boek een zo positieve geschreven benadering van wat een kruid kan doen voor je gezondheid. Daarbij nog stukken tekst over de reizen van Piet. Regelmatig legde ik met een glimlach het boek weg. Ik heb me voorgenomen regelmatig naar hond-loze plekjes te fietsen om ook andere kruiden te plukken.

nooit gedacht

61 jaar geleden begon ik aan mijn studie. Ontmoette daar Ria uit Suriname. We hadden allebei heimwee en nog meer gemeen.Sloten vriendschap,die bleef. Zo'n 8 jr later ging ze met haar gezin weer terug naar Suriname. De bezoekjes werden nu brieven.Zo bleven we op de hoogste van elkaars leven. In de jaren '90 en begin 2000 kwam Ria een enkele keer naar Nederland voor dochter en kleinkinderen. Dan logeerde ze ook hier een paar dagen. 17 jr geleden bracht ik haar naar de trein. Ik voelde me triest,want de kans om elkaar weer te zien was heel klein. De laatste 6 jr, na de dood van haar man woonde Ria weer permanent in de stad. We ontwikkelden de gewoonte om elke zondag middag te bellen(voor mij gratis).Toen maakte die 84-jarige met rollator plannen om nog één keer naar Nederland te komen. Gisteren was ze hier. Echt bijzonder elkaar in levende lijve te zien. "Je bent niets veranderd op wat rimpels na" zei ze. Dat klopt. Van binnen blijf je toch die jonge meiden,die ooit vriendschap sloten

gezoem

Als ik in de tuin zit,valt het me op,dat er niet zoveel bijen en vlinders zijn.Een enkel bijtje gaat van bloem naar bloem. Andere jaren leek het gezoem wel een concert. NU is nog niet alle bloesem van de braam open,dus ik heb hoop op meer bijen. Ook is het maar af en toe,dat er een vlinder rondfladdert. Vorige jaren waren er soms een paar vlinders tegelijk.Zou het echt zo zijn,dat het zó slecht gaat met bij en vlinder? Ik hoop het niet. Ik zie me niet zoals ik op een filmpje zag,met een kwastje bloesem bestuiven.Daar zijn toch onze vliegende vriendjes voor. Maar ja,als hun leefomgeving verslechtert,komen er minder.Even schiet er door me heen "zijn wij mensen in de toekomst aan de beurt?"

spelletjes

In de krant las ik een leuk bericht. Een middelbare school had het gebruik van mobieltjes verboden voor de hele dag. In de aula was een kast met ouderwetse bordspelletjes.Een gouden greep. Veel leerlingen werden weer enthousiast. Misten hun mobiel na een paar dagen niet meer. Er werd meer gepraat onderling en vooral gelachen. Er was weer "gewoon"contact. Dat zouden meer scholen kunnen doen.Mijn neefje zat ooit op een "spelletjesgroep"hij organiseert nu samen met zijn nichtjes regelmatig een spelletjes-middag. Ze zijn er nog wel,dat soort jongeren,maar het mogen er wel meer worden. Ben benieuwd of spelletjes verkoop omhoog schiet

pesto

Mijn man ging vorige week naar Frankrijk. Begin jaren '90 ontdekten we daar aan het eind van een stil weggetje een simpele camping. Geweldig. Sinds die tijd kwamen we er elke zomervakantie. Bij het ouder worden en gepensioneerd zijn huurden we "het gele huis"een oud boerderijtje. De mensen zijn langzamerhand goede bekenden geworden. Altijd zoek ik naar typisch Zeeuwse produkten,als cadeautje. Omgekeerd kwam mijn man deze keer thuis met o.a. een potje pesto. Ik kookte pasta en had de pesto op tafel gezet. De snoeperd nam al van te voren een hapje."Oh jakkes"was de reactie. Wat bleek,het was een pesto van aardappelschilfers. Dat kende ik niet. Wel pesto van basilicum,spinazie of brandnetel met lekkere kaas en pijnboompitten. Ik maak het potje op,want het smaakt wel. Alleen niet met de gedachten aan "onze"pesto. Toch maar weer eens basilicum kopen en zelf maken

nieuwsgierig

Gisterenmiddag fietste ik terug van de winkels. In een smal straatje vlak bij huis moest ik afstappen en even lopen. Er stonden drie politieauto's en een ambulance. Het zag er ernstig uit. ook stond er een groepje mensen. Ik ben dan nieuwsgierig naar wat er gebeurd is. Maar vond het niet netjes ,om aan de mensen te vragen. Thuis had mijn man geen sirenes gehoord. Maar hij hoort slecht.Mijn nieuwsgierigheid bleef. Ik keek op de nieuwssite van Zeelandnet. Niets te vinden. Dan moet ik een beetje lachen om mijn gedrag. Graag willen weten,wat er in de buurt gebeurt. Menselijk?

vele wensen

Regelmatig fiets ik langs het kanaal. In de berm staan honderden uitgebloeide paardenbloemen. Overal vliegen de zaadjes door de lucht. Dan denk ik aan het verhaal,wat ik als kind te horen kreeg."Diep ademen en de pluizenbol helemaal kaal blazen. Dan mag je een wens doen". Het lukte me niet altijd. Ook in de tuin komen een paar paardenbloemen op. Als dat pluizenbollen worden,gaan ze snel in de kliko. Een geel bloempje in het gras wil ik mijn buren niet aandoen.Toch denk ik wel eens "Zal ik blazen?".Dan wens ik een mooie liefdevolle wereld.

de zon

Zo'n 20 jr geleden vertelde een vriendin me over chemtrails. Ze wees op de "boter,kaas en eieren"strepen in de lucht. Ik luisterde beleefd,maar dacht "wat een complotverhaal". In de loop der jaren kwam ik meer informatie tegen over het beinvloeden van het weer. Zelfs de boer in Frankrijk vertelde lang geleden over kanonnen,die in regenwolken "schoten".De laatste jaren lees ik steeds meer over het willen dimmen van de zon,het weghouden van regen bij de olympische spelen in China. Zelfs over staten in de VS,die weer beinvloeding verbieden.Mijn vriendin leeft al 15 jaar niet meer. Anders hadden we beslist boeiende gesprekken gehad. Excuses aanbieden voor mijn ongeloof gaat niet. Maar in gedachten zeg ik "Sorry Jo,dat ik je zo verkeerd beoordeeld heb.".

vuur

Vannacht had ik een nare droom. We kampeerden in het wild. Ineens werd ik wakker van een smeulende rooklucht. Ik stoof de tent uit,om te kijken of er geen bosbrand was. Maar toen werd ik echt wakker met dezelfde lucht in mijn neus. Waarschijnlijk in de buurt een dovende vuurkorf. Nog even keek ik door het raam naar het schuurtje,waar de E-bikes staan.Alles goed. Ook de rookmelder ging niet af....... Ja het wordt weer de tijd van stoken. BBQ,vuurkorven en helaas niet altijd met goed hout.Ramen sluiten helpt niet echt. Ver openzetten,zodat de lucht uit de slaapkamer waait.Gelukkig heb ik geen last van mijn ademhaling. Soms wel een slokje water voor de keel. Ik gun de mensen gezellige avonden. Maar voor sommige buren zou een cursus "goed hout stoken" nodig zijn.

aan de deur wordt niet gekocht

De afgelopen twee avonden stonden er colporteurs aan de deur. In mijn ogen gladde jongens met praatjes,waar de cursus "overtuigen"van af druipt.Meestal zeg ik meteen "ik koop niets,probeer de buren". Maar de oidodo-boy praatte snel door en leek een goed verhaal te hebben. Na mijn opmerking "ik ga dit allemaal eens nalezen op internet,deed hij geirriteerd. De aanbieding gold alleen aan de deur. Ik zei: "dit soort praktijken van snel beslissen,daar houd ik niet van ",en hij liep een beetje nijdig weg "Maakt me niet uit,ik verdien toch mijn geld wel"werd er nog geroepen..........Gisteren belde een jongmens aan voor de lepra-stichting.Die accepteerde mijn "Joh,ik heb een aantal vaste goede doelen en dat breid ik niet uit".Na een "goedenavond"probeerde hij iemand anders in de buurt te strikken. Ik had vroeger liever in de horeca gewerkt

snotterig.

Terwijl ik een nieuw boek zat te lezen,begon ik snotterig te worden "Nee he,toch niet besmet door die verkouden cassiere?"dacht ik. Ineens wist ik het. Het boek was gloednieuw,gedrukt in vette zwarte letters.Het rook ook nieuw. Vroeger,als ik vroeg in de ochtend de krant uit de bus pakte,had ik dat ook met lezen. Waarschijnlijk veroorzaakte de drukinkt een prikkeling van het neusslijmvlies. Eenmaal krant uit en het genotter was na een uurtje weg. Dat was met het boek ook. Lezen en verkouden lijken in de middag. Met het eten koken verdween "de verkoudheid"om in de avond tijdens het lezen weer terug te komen. Het boek is boeiend dus ik zal nog een aantal keren de zakdoekjes nodig hebben

installatie klaar

We hebben een regenput,die zich niet vanzelf vult. Er moeten pijpen geinstalleerd worden. Vandaag was veel regen afgegeven. Dus maakten we de installatie klaar. Om met een volle put de zomer in te gaan. Water voor de tuin en speciaal voor de dorstige tomaten.Helaas de beloofde hoeveelheid hemelwater bleef weg. Er is iets bijgekomen. We laten alles maar staan voor de kleine buitjes,die ongetwijfeld nog volgen. De tuin is wel opgefrist en boeren en tuinders hebben ook wat water op hun land. Dit is investeren in sappig fruit

foute tijd

Gisteren was ik vroeg wakker. En wilde even na acht uur naar de kaaskraam. Nog lekker rustig,dacht ik.Waar ik niet bij stilstond is het feit,dat mijn route ook de weg naar twee basisscholen en een gymzaal is. Hordes kinderen op stepjes ,fietsend of lopend.Ouders,die bij het uitladen autodeuren zomaar openen.De middelbare scholieren racten al of niet op fatbike overal tussendoor. "Dit doe ik niet meer,dit is foute tijd"was mijn conclusie.Want mijn reactievermogen is niet meer zo flitsend als vroeger.........Toch is het wennen. Vanmorgen wilde ik vroeg naar de supermarkt "oh nee,niet doen"realiseerde ik me. Nu is mijn man boodschappen halen,wel zo makkelijk.

antwoord aan mevr Niekje. Voor mij was het meer het gevaar van een kind aanrijden of zelf komen te vallen. Juist doordat ze zo kris kras over straat gingen.

mis meten

Vroeger naaide ik regelmatig kleding. Nu nog af en toe een broek inkorten.Dat is te merken,het gaat niet meer vanzelf. Ook werken mijn 78-jarige hersenen waarschijnlijk wat trager.Een paar weken geleden maakte ik nieuwe kussenhoezen voor de oude rookfautuil.Daar moest ik goed over nadenken. Heb het zelfs eerst in het klein uitgetekend op papier.Maar met pauzes en regelmatig op het papiertje kijken,is het gelukt..........Vanochtend begon ik met nieuwe korte vitrages. De hond van een vriendin was uit zijn slof geschoten,op de bank en met nagels in het gordijntje gaan hangen. Weer tekende ik het uit. Het eerste gordijn ging prima. Bij het tweede meette ik verkeerd en knipte te veel af.Balen. Gelukkig is er ook een voordeel van ouder worden. Vroeger had ik er flink de p....in gehad.Nu accepteerde ik het en zocht een oplossing. Die kwam van mijn man. Er is maar één gordijntje kapot. Gewoon een oud en een nieuw voor de ramen voorlopig. Het is toch dezelfde stof.Later kan ik nog wel eens iets definitiefs bedenken.Helaas waren het de laatste meters in de winkel.

useless eater

Als ik Bill Gates zou geloven,ben ik een useless eater. Laatst was er weer een fimpje over AI,die veel banen over neemt. En mensen overbodig worden. Bil lachte en deed minachtend over die mensen.Ook zag ik een filmpje van Gates en Harari. Ze ginnegapten over de nutteloze mensen en vonden,dat de wereldbevolking drastisch omlaag kon.Dan schud ik mijn hoofd en denk"Waar is de niet materiele waarde van de mens? De ziel? Datgene ,wat meer is dan ons lichaam met zijn werkkracht.". Je zou bijna denken,dat de ziel bij zulke mensen stevig achter slot en grendel zit. En ze niet bij mededogen en medemenselijkheid kunnen komen. Voorlopig heb ik niet het gevoel nutteloos te zijn. En eten doe ik erg lekker.

Omdat ik zelfs op eigen blog niet kan reageren,hier een antwoord. Ik zag het op youtube filmpjes. Die met Harari is al oud,ik dacht in Davos bij het WEF.

triest

Gisteren keek ik de laatste aflevering van "van Moskou tot Maidan". Elke week voelde ik me triest na de aflevering.De foto's of korte filmpjes zien van een oorlog is "verder weg"dan deze mensen en hun verhalen.Vooral het plein met de duizende blauwe vlaggetjes kwam binnen. Allemaal gestorven mensen. Dit alleen nog maar aan deze kant van de oorlog. Want ik vroeg me af,of Jelle een soortgelijke serie had kunnen maken,als hij in de Donbas was. Met twee verschillen. Die mensen worden al zo'n 10 jr regelmatig onder vuur genomen.En de "vijand"is daar de Oekraine. Nog maar niet te denken aan de vele Russische doden. Die hebben Poetin niet gevraagd : "begin een oorlog". Helaas,mensen op hoge posities bedenken oorlogen. Die uitgevochten worden door de gewone man,die er niet om vroeg.

bedankt buurman

Gisteren wilde ik naar de zonsverduistering kijken. We moesten nog eclipsbrilletjes hebben,maar waar? Mijn man gaat dan fanatiek zoeken.Zonder resultaat "Geef je laskap maar"zei ik. Helaas,die lag bij zijn broer. Dan is er gelukkig de buurman met wel twee laskappen. Zo kon ik veilig kijken.Mijn kindertijd kwam boven. Het glaasje,dat mijn vader roet-zwart maakte. Wij als kinderen mochten om de beurt kijken.Toen al vond ik het een mooi fenomeen. Als volgend jaar de bijna volle zonsverduistering hier ook te zien is,gaan we op tijd eclipsbrilletjes halen. En ergens goed opbergen,maar vooral onthouden waar.

gezond oud worden

Vanochtend las ik een artikel,waar ik helemaal stil van werd. Men schreef,als ozempic/wegovy massaal gebruikt wordt, dit grote financiele concequenties heeft. Niet alleen voor de kosten van het medicijn zelf. Nee ook,doordat dan veel mensen gezonder en daardoor ouder worden. Minder obesitas,diabetes en hart-en vaatziekten op korte termijn. Maar oudere mensen kunnen meer klachten/kosten hebben. Dat jaagt de kosten van levensverzekeringen en ziektekostenverzekeringen op. Zelf denk ik dan aan meer pensioen en AOW-uitkeringen. Het is dus voor de staat en allerlei verzekeringsmaatschappijen winstgevend,als de mens vroeg sterft.En het liefst niet al te lang ziek is. Het is maar,dat ik het weet.

licht

Gisteren zag ik bij univibes een boeiende podcast over licht. Speciaal zonlicht. Dat veel mensen en vooral kinderen minder buiten komen. En niet de gezonde invloed van zonlicht meer hebben.Het advies was om gewoon zo'n 10 min buiten te staan als de zon opkomt.Die geeft het startsein aan de energiecentrales in alle cellen. In de winter moeilijker,want dat is pas rond half negen. De raad was,om te zeggen tegen de chef,dat je even naar buiten ging.Net als de mensen met rookpauze,maar dan met andere gezonde invloed. Ik dacht aan al de tijd,dat ik vroeg met de hond fietste. Ook zat ik in de zomer wel buiten te onbijten.Waarom eigenlijk nu niet meer?. Wel een ochtendwandeling,maar dan later. Vanochtend besloot ik de gewoonte te veranderen. Liep om 7.30 in nachtpon met joggingpak er over buiten. Het was heerlijk. Weekend-stil. Twee anderen tegengekomen. Nu snap ik weer,waarom ik vroeger zo genoot van de vroege ochtendwandeling

ouderwets

De laatste jaren wordt er steeds minder gespeeld op straat. Nu is er ook drukker verkeer. Soms kom ik op het trottoir een hinkelbaan tegen. Waarschijnlijk steeds van dezelfde kinderen. Zo'n 30 jr geleden voetbalde mijn man elke droge avond met een stel buurkinderen.Een zelfbedacht spel,dat ze "voetbaltikkertje noemden. Dan ging na zessen de bel en stonden er een paar jongentjes op de stoep. Voetbal onder de arm "Mag Hans komen spelen?"was de vraag,alsof ik de moeder was. De inmiddels zelf vader zijnde jongens weten het nog........ Zonet zat ik in de zon. Ineens hoorde ik zingen "Annemaria...koekoek". Een echt oud kinderspel. Wij deden dat ook in onze kindertijd. Het klonk zo vertrouwd en gezellig,dat ik bijna in slaap viel

bejaardenpraat.

Elke zondagmiddag bel ik met mijn oude schoolvriendin in Suriname. Sinds 7 jr geleden haar man overleed,woont ze niet meer op haar boitie,haar paradijsje. Maar in de "gevangenis" van de stad.Heerlijk om iemand zo goed te kennen,dat je alles kunt zeggen. Zelfs de pijntjes worden besproken,zonder dat het als klagen voelt. Zij heeft een heup met schroeven,een andere met een scheur en een nieuwe knie. Dan wil je wel verzuchten; "meid ik heb weer zo'n pijn de laatste dagen".Samen brainstormen we over mogelijke oplossingen.Maar ook levensvragen komen voorbij. Vaak moeten we lachen.Zo is het snel anderhalf uur verder. Alsof we bij elkaar aan het theedrinken zijn. Het mooiste,wat ik van haar geleerd heb is accepteren van wat komt en vertrouwen. Het gesprek eindigt met "tot volgende week". Ik hoop,dat we dat nog vaak zullen zeggen.

favorietje

Vanmiddag gingen we theedrinken bij de vorige buren,die nu "aan de overkant"wonen. Leuk om hen weer te zien en bij te praten. Het is dan net,alsof ze nog een deur verder wonen.We werden begroet met een kermconcert. Twee heel blije honden.Vooral dat Spaanse schlemieltje was aandoenlijk aan het kermen. Ze is mijn favoriet.8 jr geleden ging ik met de buurvrouw mee tijdens een kennismakingsbezoek met een Spaans rescue-pup van 6 mnd. Een schat van een beestje, Er was meteen een klik tussen hond en nieuwe baas. We hadden een opening in de heg,zodat de honden "bij elkaar op bezoek"konden. Vaak kwam die kleine onze hond halen ,om te ravotten in de tuin.Zo'n contact verwatert nooit. Van beide kanten