cirkel

Al jaren lang ga ik maandelijks naar een vrouwencirkel. Een vaste groep vrouwen,die elkaar langzamerhand goed kennen. Allerlei onderwerpen komen langs. We steunen elkaar. Er wordt gelachen,gemediteerd en heerlijke taart gegeten.Maar nu is M.de "moeder van de cirkel"ernstig ziek.En was er gisteren geen cirkel,heel vreemd. Een wederzijdse vriendin appte vrijdag "Ik ga zaterdag naar het bezoekuur van het ziekenhuis,zal ik je ophalen?".Zo was er een mini-cirkeltje bij het ziekbed. M. kon weer goed praten gelukkig. Dat deed ze honderduit.Bij haar eerste telefoontje schrok ik van de slepende stem en slechte articulatie. Ik was echt blij haar weer te zien. Ik had een kleine lachende Boeddha,waar ik bij het zien blij van werd.Die heb ik M. gegeven,zij kan dat nu goed gebruiken. Er is nog een lange weg te gaan. Of er in de toekomst nog vrouwencirkel is op de manier zoals we gewend zijn,is afwachten

krimpen

Doordat ik krimp,heb ik meer hulpmiddelen nodig in de hoogte. Een lange vork om de bakjes van de bovenste kastplank te harken. Een klein trapje om kamerplanten water te geven. In de tuin stond ik al jaren op een voetenbankje om bramen of druiven te plukken en ramen te zemen. Ik vond dat gevaarlijk wiebelig worden. "Kijk nog eens in de kringloop naar een oud trapje"vroeg ik mijn man. Dat stond deze week op me te wachten. Oud,maar van gegalvaniseerd metaal.Ik kan het gewoon opengeklapt buiten laten staan. Wat is dat een veilig gevoel. Iets hoger staan en de steun tegen mijn benen. Zo heb ik ook op de trap en overloop kleine lampjes,die aanspringen als ik er aan kom.Eerst een keer van de laatste traptrede vallen voor ik aan veiligheid dacht. Eén ding ,dat kan ik niet veranderen. Als ik helemaal gebogen over de gootsteen sta(gebeurt niet vaak) en omhoog kom,moet ik oppassen mijn hoofd niet te stoten. 40 jr geleden,toen die kastjes opgehangen werden ,was ik centimeters groter.

oermens

Op het gebied van voeding zijn er veel tegenstrijdige adviezen en dieten. Volgens de één is één of twee maaltijden per dag gezond. Eventueel gecombineerd met intermittend fasting. Anderen zoals de diabetesverpleegkundigen adviseren juist gezonde tussendoortjes. Als ik de informatie over de oermens mag geloven,deden die beiden. Was de jacht onfortuinlijk,dat werd er noodgedwongen gevast. Maar vooral in deze tijd was het "grazen"Een bramenstruik werd kaalgeplukt.Wilde groenten en kruiden gegeten of gedroogd. Het was de bedoeling om flink reservevet te verzamelen voor de wat kariger winter....... Als ik in de tuin loop,voel ik me een oermens.Pluk de ene keer wat bramen. Pak een paar snacktomaatjes mee.De druiven zijn zo lekker,daar zou ik te veel van snoepen. Ik let er wel op,dat ik andere dingen dan minder eet. Want het reservevet van de oermens heb ik niet nodig.Richeltjes genoeg.Ik kan me goed voorstellen,dat in sommige kerken er nog "dankdag voor het gewas"gevierd wordt.Dat is bredere dankbaarheid voor alles,wat groeit en we in de winter nodig hebben.

Complotdenkers

Via een klokkenluider is een document gelekt van de politie. Een handleiding om complotdenkers en mogelijke terroristen te herkennen. Genoemd worden o.a mensen,die het hebben over WEF,toeslagenschandaal,chemtrails,stikstofbeleid en potentieel heel gevaarlijk een moestuin hebben of preppen. Dus ik ben een echte complotdenker inclusief tomatenplantjes. Nog lang niet geradicaliseerd.maar wie weet . Als ik voorbij het belachelijke van dit document kijk,is het heel gevaarlijk.Vraag maar aan de toeslagen-ouders,wat die hebben meegemaakt in het verkeerde rijtje. Gelukkig bemoeit Pieter Om.tzigt zich ermee. Hij schreef een brief aan de korpschef met vragen..En met hem doen ook anderen onderzoek,wellicht via een woo-verzoek Ik moet wel denken aan ooit gelezen boeken over de tijd in Oost-Duitsland met de Stasi

A. I.

Een paar maanden geleden kocht ik een klein massage apparaatje tegen neuropatie. Om vervolgens op facebook overspoeld te worden met advertenties van allerlei andere hulpmiddelen en supplementen. Gisteren kwam er een advertentie voorbij met het hoofd van Diederik G.ommers.Hij promootte ook iets voor dunne vezel neuropathie. Volgens de beschrijving was Diederik een bekende Amerikaanse professor en nog meer ophemelen. Hetzelfde las ik ook van Erik Sch.erder. Hij raadde iets aan op diabetes gebied(dacht ik ). Zouden beide heren weten,dat dit soort verhalen op internet staan? Of is het A.I. die op slinkse wijze met de beeltenis van bekende Nederlandse artsen vertrouwen denken te winnen. Nog beter oppassen dus bij alles,wat te zien of te horen is.

Warm

Als ik de laatste dagen iemand tegenkom is de opmerking vaak "warm he!"Mijn tegenvraag is dan "Kun je er tegen?" Zo ontstaat een gesprek.Soms met herinneringen aan vroegere zomerdagen met echt strandweer. Leuker dan die "pfff...."opmerking.........Waar ik wel eens aan denk waren zomerse dagen en mensen in klederdracht. Dat moet echt warm geweest zijn met die onderrok en schort. Ook in Arabische landen lijkt het zwarte gewaad van vrouwen me warm met die temperaturen. Het is natuurlijk ook een kwestie van gewend zijn aan hoge temperaturen. Toen mijn neefje van Saudi-Arabië naar hier verhuisde droeg hij jaren lang een pyamabroek en sokken in bed in de zomer. Zou koud anders. Als (oudere) mensen echt beroerd worden van 25+ temperaturen lijkt me dat heel erg. Soms brengt een ventilator of airco enige verlichting. Maar het is een kwestie van uitzitten.

de hondsdagen

Vroeger sprak mijn moeder wel eens over de hondsdagen.De periode van ong.20 juli tot 20 augustus. Met veel hoge temperaturen en luchtvochtigheid.Zonder koelkast was het moeilijker om vlees en zuivel te bewaren. Vaak moesten wij kinderen elke dag naar de slager en bakker. De melkboer en groentenman kwamen langs huis........Nu is bij mij het fermenteren een paar keer mislukt. De kiemgroente schimmelde en het zelfgebakken brood is korter houdbaar. Ineens dacht ik aan mijn jeugd en het snellere bederf tijdens de hondsdagen. Zou dat nu ook zo kunnen zijn? Ik weet het niet. Maar wacht voor alle zekerheid nog een paar weken voor ik opnieuw ga fermenteren en kiemgroenten maken. Het brood haal ik in kleinere porties uit de vriezer.

hondsdolheid

Een vriendin uit Polen appte,dat bij hen hond en kat bij wet jaarlijks gevaccineerd moeten worden tegen hondsdolheid.Het deed me denken aan vroeger. Ik was 15 jr en er werd officieel gewaarschuwd tegen hondsdolheid. Op school gingen de wildste verhalen rond over klachten bij mensen na besmetting.Op een zondag waren mijn ouders naar de kerk. Ineens viel ons hondje neer. Begon te schudden. Ogen rolden weg en er kwam schuim op zijn bek.Ik pakte mijn zusje en broertje en ging de kamer uit. Deur dicht en wij in de keuken. "Ga niet naar Robbie"drukte ik hen op het hart. Ik rende naar de kerk,om mijn vader te halen.Toen mijn vader thuis was,kwam net Robbie weer bij. Verdwaasd en een beetje wankel. "Geen hondsdolheid"concludeerde hij. Wat het wel geweest was,ging hij de dag daarop bij de dierenarts vragen. Waarschijnlijk een epileptische aanval. Mijn vader kreeg medicijnen mee. Nog één keer kreeg Robbie een aanval en heeft nog 9 jaar geleefd.

Karel de kanaalkabouter

Vroeger,toen de buurkinderen meegingen naar het kanaal om te hond uit te laten,was er een ritueel. Want in de holle boom woonde Karel de kanaalkabouter.Meestal riepen ze hem. Maar ja,hij sliep heel vast. Er werden koekjes neergelegd.. Die moest ik bij de avondwandeling weer mee terugnemen. Want Karel had er lekker van gegeten.Ook sprak ik voor neefje,nichtjes en andere kinder verhalen is. Op een ouderwets cassettebandje. Afgelopen week kwam ik de kleinzoon van een vriendin tegen'"ik heb naar je geluisterd gisterenavond"zei hij. Wat bleek,zijn moeder had allerlei oude bandjes gevonden.30 jaar en nog steeds luisteren naar Karel de kanaalkabouter. Wie weet gaan de verhaaltjes een generatie verder,naar zijn kleine nichtje.