vliegjes

Dagen lang zitten er grote hoeveelheden kleine vliegjes in één vensterbank. Het formaat van fruitvliegjes. Ze zijn meestal dood . Ik zocht in de richting plafond. Onder de bank of er een stukje fruit was gevallen. Keek naar mogelijke kieren van het raam. Het bleef een raadsel.
Ineens wist ik het gisteren. De kerstboom. Inderdaad dat was de bron van wel honderden vliegjes. In coconvorm lagen ze op de aarde en op het kleedje.
De boom staat nu buiten met ballen en al. Ik wacht op de regen van nieuwjaarsdag. Zodat ik niet het risico loop, een stel van die beestjes met de ballen mee in te pakken. Ik moet niet denken aan een uitbraak op het zoldertje.
De kamer is kaal, maar helemaal schoon gesopt. Er hangt nog een versiering boven de keukentafel. En een kerstboom zie ik nog elke ochtend stralen, als ik met Merle fiets.

 

 

einde jaar

Gisterenavond schrok ik wakker van drie zware knallen. Was het overdag geweest, dan had ik het gemeld op de site van vuurwerkoverlast. Vandaag start de verkoop van knal-en sierspul. En daar moet natuurlijk iets van worden uitgeprobeerd.
Ik krijg steeds meer hekel aan de oudejaarsdag. Nu pas officieel om 18.00 mag worden afgestoken, zijn er overdag nog een paar rustige momenten. Maar 's avonds breekt hier de hel los.
Ik kan niet goed meer tegen harde geluiden. Dus gaan er oordoppen in. Wij hebben beiden het gevoel bijna agressief te worden van die opgedrongen "oorlogs-herrie" De hond krijgt een diazepam en verdwijnt achter de stoel in een veilig hol. En is het wachten tot 2.00 nieuwjaars ochtend. Dan nemen de dreunen af.
Hier in de straat zijn jonge  enthousiastelingen met veel siervuurwerk. Mooi om te zien, maar een luchtvervuiling. Ik ga meestal even mee de straat op, om iedereen een "goed nieuwjaar" te wensen en kom hoestend weer binnen
Maar ik zal blij zijn, als het 5 januari is. Op een enkele knal na is het dan weer normaal

 

 

 

onverwacht

Terwijl de appeltaart in wording was zaterdagochtend, ging de telefoon. Een nichtje met de vraag of we 's middags thuis waren. Dat was zo. Ze kwamen op weg naar een afspraak even koffie drinken. Leuk, zo onverwacht. Koffie/thee met iets lekkers,op tijd afgekoeld.

Hun pup wilde zo graag met Merle spelen, dat die oude hond veiligheid zocht in de tuin. Te veel jong geweld. Maar wij konden wel praten met elkaar op die manier.

Zo ging het ook vanochtend met de telefoon. Een vriendin kwam onverwacht langs. Ik had voor vanavond een kaasplankje in gedachten en verplaatste dat richting lunch. Maar de brie was te sterk, die ging weg. De geitenkaas was niet geleverd. Zo bleef er weinig kaas over. Gelukkig had ik voldoende noten en zuidvruchten in huis. En kon de vriendin met de glutenallergie toch iets eten.

Net ben ik terug van een wandeling met de buurvrouw. De schalen groenten staan klaar om te oven in te gaan. Een lichte maaltijd en daarna detective kijken.

 

Het waren heerlijke kerstdagen

kerst

Het was rustig om door de donkere straten met overal kerstversiering te fietsen. Alleen bij de bakker was men hard aan het werk. Daar zullen veel lekkernijen over de toonbank gaan.
Ik dacht nog aan het verschil tussen kerst in mijn jeugd en nu. Alsof die dagen met alles wat dan MOET in de loop der jaren steeds meer opgeklopt zijn. Natuurlijk is het gezellig, als er vrienden of familie komen en je samen eet. En als je van koken houdt, kun je je gasten met aparte gerechten verwennen.
 Maar er zullen ook veel mensen zijn, die vieren, koken, eten op een manier, die niet echt bij hen past. Vanwege traditie of om anderen niet voor het hoofd te stoten. En bij de betekenis van het kerstfeest staat nog een kleine groep mensen stil.
Ik vond het leuk op tv te horen van iemand met de kersttraditie van boerenkool eten met vrienden .En moest glimlachen toen ik op een kerstkaartje schreef "fijne pyjamadagen"
Ik hoop, dat veel mensen dit weekend goede dagen hebben volgens hun eigen recept

 

 

boodschappen

Het begon net een beetje licht te worden, toen ik boodschappen ging doen. Meer mensen waren vroeg op pad.Ik kwam verschillende bekenden tegen. Bij de kaaskraam was het druk. Zij zijn er niet volgende week. Terwijl mensen toch iets lekkers willen rond de jaarwisseling

Morgen komt de internet bestelling. Ik heb extra rauwkost en kaasjes gekocht. Wij eten eenvoudig met de feestdagen. Alle tussendoortjes vullen al genoeg. Ook zij bestellen niet meer dit jaar.
De afgelopen dagen had ik toch wat "kerst-klusjes". Rozijnenbroden bakken volgens het recept van mijn schoonmoeder. Mijn man heeft er eentje mee naar zijn broer.

 

Uit de tuin haalde ik dennentakken. Helaas was die zo gesnoeid dit voorjaar, dat er geen rechte takken waren. Alles groeide hongerig naar het licht. Maar uiteindelijk werd het toch een eenvoudig kerststukje boven de eettafel. Als ik volgende week een appel pak, moet ik even dennennaalden er af schudden. Want de fruitschaal staat er onder.

 

De papieren en digitale kerstkaarten zijn verstuurd. Nu heb ik de handjes vrij om met de hond te lopen en te lezen.

kaartje

"Dit is geen kerstkaartje" dacht ik, toen ik het fijne zwarte randje op de enveloppe zag. Het ging de laatste week heel slecht met een oude vriendin. Mijn man heeft een jeugdvriend vanaf de lagere school. Eenmaal een partner konden wij vrouwen het ook goed vinden met elkaar.
 Ik herinner me nog vier jaar geleden op de boerderij in Frankrijk. Zij stonden vlak bij op een camping. R. en ik lieten de hond uit. 
"Bij mij is Altzheimer geconstateerd"zei ze ineens. Geschrokken vroeg ik, of ze bang was voor de toekomst. "Nee hoor,ik krijg een experimenteel dieet"was het wat vlakke antwoord. Ik had de indruk dat gevolgen van die diagnose al niet meer goed doordrongen.
 De achteruitgang ging snel. Helaas bleef de kalmte van het begin niet. Ze kwam al vroeg in een verpleeghuis te wonen,omdat die vriend ernstig ziek werd en niet meer voor zijn vrouw kon zorgen.. Vorige week besloot men niet meer geforceerd te voeden. Ze weigerde eten en drinken.

In mijn visie wordt ze nu niet meer gevangen door plaques. Is er geen angst meer en is ze vrij.

 

 

laatste aflevering

Een paar jaar geleden leende een buurvrouw me een boek met de woorden "Echt een detective voor jou".Inderdaad een spannend boek van Tess Gerritsen. Ik las ze daarna allemaal. Vooral de delen met Rizzoli en Isles vond ik goed.
Later hoorde ik, dat er ook een tv serie was met die hoofdpersonen. In het begin moest ik wennen. Het leek wel over heel andere karakters te gaan dan in het boek. Maar toch raakte ik verknocht aan dat eenvoudige ontspannen vermaak. Ik kocht zelf de eerste series nog.
Gisteren keken we de zaterdagopname van de allerlaatste aflevering. Ik las op internet, dat ook de spelers de opnames zullen missen. Ze werken al zo lang samen.
Het was leuk om te kijken. Ik hoop, dat ik iets anders vind met eenzelfde soort vermaak.