winter

Ook aan de kust vroor het vannacht. Ik fietste een ochtendrondje onder een fonkelende sterrenhemel. Alle auto's hadden een wit-bevroren kap. Het was vrijwel windstil en daardoor niet echt koud.
Op de kachel staat nu een kippensoepje te geuren. Ik ben net terug van een fietstochtje naar Middelburg. Als kouwkleum had ik kniekousen aan. Een dubbele muts op en dikke handschoenen aan. Zo was het behaaglijk. Zeker op de terugweg met de wind in de rug en de zon in het gezicht.

Op de markt werd de ijsbaan bespoten. Daar zullen straks weer veel kinderen genieten. Want natuurijs, dat is er de laatste 20 jaar bijna niet meer. Ik heb nog foto's van heerlijk schaatsen op de plassen bij Veere. Of met de schoenen in een rugzak naar een vriendin 5km verderop schaatsen voor een kopje thee.
Als ik terugdenk aan mijn jeugd, lijkt het, alsof er elk jaar wel ijs was. Dat zal wel een foute herinnering zijn. Maar ik weet nog een winter, dat we zo veel schaatsten, dat het niet echt leuk meer was.

 

Ik durf al heel lang niet meer te schaatsen. Voor mij blijft het bij kijken naar die ijspret.