Misschien wel 25 jaar geleden vond ik aan het kanaal een afgezaagde boom. Regelmatig ging ik er even zitten met de hond. "De mijmerboom" was al snel het woord voor dat plekje. Ik zat ook vaak te mijmeren. Repetitievragen opdrachten, oplossingen van problemen, van alles borrelde naar boven, als ik daar zomaar stil zat.
Maar helaas,de stronk werd weggehaald. Ik heb nog lang als herinnering een stukje hout bewaard. Toen vond ik daar vlak bij een boom, met een wortel als een stoeltje. Daar kon ik zitten, zonder nat te worden. Dat werd mijn nieuwe mijmerboom.
Heel jammer,maar die boom gaat deze herfst ook verdwijnen. Al die prachtige abelen moeten worden gekapt. Ze vormen een gevaar voor de achterliggende spoorrails. De dijk krijgt een heel ander uiterlijk. Jonge bomen, nieuwe struiken, voor mij is dat niet echt natuur. Bovendien duurt het jaren lang, voor je daar weer in de schaduw kan lopen.
Ook komt er een mountainbike-pad. Dat wordt extra opletten op mooie weekenddagen. Want officieel mag ook in dat stuk natuur de hond niet los lopen.
Het worden warme zomerwandelingen. En ik moet op zoek naar een nieuwe mijmerboom. Misschien wel een steen deze keer.
Ook komt er een mountainbike-pad. Dat wordt extra opletten op mooie weekenddagen. Want officieel mag ook in dat stuk natuur de hond niet los lopen.
Het worden warme zomerwandelingen. En ik moet op zoek naar een nieuwe mijmerboom. Misschien wel een steen deze keer.
Nepnatuur noem ik al die nieuw aan te leggen 'natuur'. Niet mijn natuur.
BeantwoordenVerwijderen