Laatst kwam het gesprek op het verschijnsel vakantiekolonie. De huizen, waar vorige eeuw bleekneusjes voor 6 weken buitenlucht en goede voeding kregen. Mijn zwager was er als kind geweest. Eén ding was hij nooit vergeten. Als kinderen hun eten uitspuugden, moesten ze die kots weer opeten.
Zelf heb ik heel vroeger stage gelopen in de vakantiekolonie. Zo erg was het daar niet. Als ontbijt kon je kiezen tussen brood en pap met vellen en klonten. De warme maaltijd was stukgekookte groenten,aardappels en goedkoop vlees. Ik begreep toen al.dat de gezonde invloed alleen van de buitenlucht kwam.
Het dagprogramma was wel leuk. Veel naar buiten. De duinen in, naar het strand. Sport en spel. Als stagiaire was mijn taak om op dat gebied leuke dingen te organiseren.
Maar sommige kinderen hadden heimwee. Je zult maar voor zo lange tijd weggehaald worden uit je vertrouwde omgeving. Moeten functioneren in een grote groep onder een streng regiem. Er waren kwetsbare kinderen, waar ik medelijden mee had.
Toen ik googelde naar het vroegere stageadres, kwam ik een pagina tegen, waar ik van schrok. Iemand met traumatische ervaringen in zo'n vakantiekolonie vroeg anderen naar hun ervaringen. Hij werd overstelpt met verhalen Ik denk nu, dat veel kinderen van buiten gezond en van binnen "gewond" weer naar huis gingen
Ik heb ook die verhalen gehoord, te erg. Er is een boek over verschenen “Bleekneusjes”,met prachtige foto’s, maar daar staan die horror verhalen natuurlijk niet in...
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder, als kind in Amsterdam oogroeiend op zo'n driehoogachter woning in de jaren 20 en 30 van de vorige eeuw, was er bijna elke zomer en had er zeer slechte herinneringen aan. Hardhandige zusters, smerig eten en je enorm eenzaam voelen. Die verhalen maakten veel indruk op mij.
BeantwoordenVerwijderenMijn moeder (1925) is er ook geweest en heeft het leuk gehad. Ze vertelde alleen dat de kinderen met heimwee het moeilijk hadden.
BeantwoordenVerwijderen...ik was altijd jaloers op de kinderen die naar "Gaasterland" (vakantie-kolonie in Friesland) mochten! Wanneer de schoolarts in april/mei langs kwam, om ons te onderzoeken en de kinderen die in aanmerking kwamen doorverwees, zoog ik altijd mijn wangen nasr binnen en trok mijn buik in. Helaas, ik ben nooit doorverwezen 😳
BeantwoordenVerwijderenMisschien mag je achteraf bezien blij zijn
Verwijderen