vredig

Even na zessen was ik klaarwakker. En zag, dat het echt droog was. Ik besloot te gaan fietsen.Merle stond al startklaar voor een ronde. Het was heerlijk buiten en helemaal stil. Zelfs geen geluiden van ver verkeer. Ik kwam niemand tegen. Overal in tuinen glinsterden lichtjes. De dorpskerstboom stond te stralen. Het voelde vredig.
Natuurlijk is dat gevoel mijn projectie, maar wel een aangename. Ook thuisgekomen was het stil. Bij de warme kachel at ik mijn stukje kerstbrood. Kaarsjes aan.Er was alleen het tikken van de klok en de wind in de schoorsteen.
Op zo'n moment realiseer ik me mijn luxe leventje. Een dak boven mijn hoofd en warmte. Voldoende voedsel en andere levensbenodigdheden. Fijne mensen om me heen. En geen "moeten". Dan denk ik aan mensen in oorlogsgebieden, bij natuurrampen, in vluchtelingenkampen. Wat een heel andere kerstochtend zullen zij hebben.