sneeuw

Wat lag er een mooi laagje sneeuw overal. Eerst die sneeuwbuien. Gewoon meditatie, als ik door het raam naar die dwarrelende vlokken kijk. In de vroege ochtend was ik nog met Merle gaan fietsen over droge straten. Rond koffietijd kwam de sneeuw. Met een poedersuikerlaagje waagde ik me naar buiten. Voetstappen en hondenpootjes in ongerepte sneeuw.
In de middag verzamelde ik moed en fietste naar de kaaskraam. Af en toe afstappend, want een grote auto als tegenligger werd een probleem. Ik wilde niet uitwijken naar de prut in de goot. Ik ben geen held en moet zorgen, dat ik toch buiten kom met gladheid. Anders durf ik helemaal niet meer.
Gisterenavond ontdekte ik in welke straatjes de mensen hun stoepen hadden schoongemaakt. Dat liep ook vanochtend op de inmiddels opgevroren sneeuwresten wat beter. En zonet kwam ik van de dijk. Daar was het echt mooi. Zonnetje,weinig wind en wat overgebleven sneeuw. Dat wil ik nog wel een keer lopen met een flink pak wittigheid.