Mijn schoonvader had als hobby het opknappen van oude Franse klokken. Bijna 50 jaar geleden mochten de schoondochters er eentje uitzoeken. Mijn oog viel op een eenvoudig exemplaar. Een vouwslinger, maar dan aan de achterkant.
Nog steeds hangt de comtoise er. Ik ben gehecht aan het geluid van het tikken en het slaan. Mijn man, die wat kennis oppikte van zijn vader onderhield de klok.
Maar nu was het ineens stil in de huis. De klok deed het niet meer. Er was bij een radertje een tandje afgesleten. Het was te koop op internet. "Ik probeer het eerst zelf"zei mijn man. Zoals de vulling van een mensentand behandelde hij het versleten klokkentandje. Kloddertje soldeer en net zo lang vijlen tot de klok weer liep.
Ik hoop,dat de reparatie lang houdt. En anders is er wel een nieuw radertje te koop. Ik hoor de klok nu tikken en straks klinkt de slag van half drie.
En nu hopen dat de klok het blijft doen .Het doet me denken aan Opoe en Opa met hun koekoeksklok en ik vond dat als kind zo knus .Nu verdaag ik geen tikkende klokken meer of degenen die elk half uur van zich laten horen .Raar hoe een mens bij het ouder worden veranderd .Geniet jij maar lekker van je klok .Ik zie het voor me ,lekker bij de kachel kopje thee erbij en een mooi boek .
BeantwoordenVerwijderen