beduust

Zo'n drie jaar geleden leende een kennis  M.een paar honderd euro van me. Ik vertrouwde haar volledig. We deden al jaren samen wekelijks de bio-bestelling en dat ging financieel altijd goed. Maar met terugbetalen kwamen de smoezen.
Een tijd later sprak ik iemand, die ook geld geleend had en niet terug kreeg. Bij navraag kwamen er nog een tiental mensen. Informatie bij de politie leverde het advies van aangifte doen op. Zeven gedupeerden deden dat. Helaas niet de mensen, die duizenden euro's van haar kregen.
Twee jaar later werd M. veroordeeld tot taakstraf en terugbetaling van het geleende geld. Dat laatste zou nooit gebeuren, van een kale kip valt niets te plukken. Mijn hoop, dat ze tot inzicht zou komen vervloog ook. In de week van de uitspraak lichtte ze een familielid voor duizenden euro's op.
De advocaat van M. ging voor hoger beroep. Een goede gok. Net kwam de brief van het gerechtshof binnen. Vrijspraak en geen terugvordering van het geleende geld. Ik ga nog op zoek naar de motivatie van dat vonnis. Maar ik ben gewoon beduust.
Eén voordeel, M. is uit het dorp verdwenen. Ik zou het moeilijk vinden om haar iedere keer weer tegen te komen. Want Merle weet van niets en zou gewoon blij zijn. In ieder geval staat er nu een streep onder die slepende zaak.