Een vriendin had dit voorjaar huishoudelijke hulp aangevraagd.En gekregen per 1 juni. Maar....er waren te weinig hulpen,dus ze kwam op de wachtlijst. Het CAK wachtte niet. Die instantie gaat alleen maar over betalen en weet niet of er voor dat geld ook echt iemand komt werken.De rekeningen druppelden binnen....... Voor de betalingen van eerste drie maanden schreef ik twee maal een brief. Met als resultaat,dat die bedragen worden teruggestort. Helaas de rekening over oktober en november vielen al weer op de mat. Mijn vriendin wordt daar bloednerveus van. Wilde al stoppen met mogelijke thuishulp. "Dan vervuil ik maar,kan me niet meer schelen"riep ze. "Als het je rust geeft,moet je dat doen"reageerde ik. "Maar ik heb geduld. Schrijf weer een brief voor je en desnoods in het nieuwe jaar nog eens. Het kost je alleen maar een postzegel en je krijgt die 19 euro per maand met vertraging terug zo lang er geen hulp is". Dat spraken we af. Wat kan de bureaucratie op alle gebieden toch een trigger zijn ,om over de rooie te raken.
Het is ookbest vervelend als alles naast elkaar loopt en jezelf telkens overal achteraan moet. Het wordt steeds gekker, zeker nu er steeds meer digitaal gaat en je bijna geen contact heb.
BeantwoordenVerwijderenWat een narigheid zeg voor je vriendin. Wel fijn dat jij haar helpt. Bureaucratie kan echt tot wanhoop drijven.
BeantwoordenVerwijderenWat verdrietig.
BeantwoordenVerwijderenWat verdrietig. Fijn dat je helpt!
BeantwoordenVerwijderenFijn dat er mensen zoals jij zijn die helpen en niet snel uit het veld geslagen zijn.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat jij haar helpt, en geruststelt, maar wat triest, dat er zulke lange wachtlijsten zijn, en dat men blijkbaar zo langs elkaar heen werkt...
BeantwoordenVerwijderen