zondag 3 augustus 2025
Karel de kanaalkabouter
Vroeger,toen de buurkinderen meegingen naar het kanaal om te hond uit te laten,was er een ritueel. Want in de holle boom woonde Karel de kanaalkabouter.Meestal riepen ze hem. Maar ja,hij sliep heel vast. Er werden koekjes neergelegd.. Die moest ik bij de avondwandeling weer mee terugnemen. Want Karel had er lekker van gegeten.Ook sprak ik voor neefje,nichtjes en andere kinder verhalen is. Op een ouderwets cassettebandje. Afgelopen week kwam ik de kleinzoon van een vriendin tegen'"ik heb naar je geluisterd gisterenavond"zei hij. Wat bleek,zijn moeder had allerlei oude bandjes gevonden.30 jaar en nog steeds luisteren naar Karel de kanaalkabouter. Wie weet gaan de verhaaltjes een generatie verder,naar zijn kleine nichtje.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Dat is leuk. Schrijf ze op zou ik zeggen. Voor de zekerheid!
BeantwoordenVerwijderenWat ontzettend leuk. Dus heb je die vertellers op het bandje ingesproken. Geweldig. Ik moet nog ergens iets op schrift hebben liggen over een mierenhoop en een jongetje met een stok.
BeantwoordenVerwijderenHa, wat leuk!
BeantwoordenVerwijderenLeuk toch om zo'n persoon als Karel de Kanaalkabouter te creëren. Toen ik nog en klein hummeltje was, maar wel iemand die er graag op uit ging in bos en hei, (wat ook probleemloos kon in mijn geboortedorp) had hij de 'hond zonder kop' altijd bij de hand en die liep altijd daar waar ik beslist niet komen mocht, want dan werd je gebeten. Toen ik groter werd ben ik wel eens naar zo'n 'hond-zonde-kopgebied' geweest en begreep meteen waarom ik er als kind niet komen mocht; het was een zeer moerassig gebied en dus uitermate gevaarlijk voor kinderen.
BeantwoordenVerwijderenIk wil ook wel verhalen horen over Karel de kanaalkabouter!
BeantwoordenVerwijderenWat mooi Izerina! En wat bijzonder ook! Ik vind het ook een groot compliment voor je verhalen en stem!
BeantwoordenVerwijderen