We haalden in de auto nog herinneringen op aan vroeger. Toen we met de motor richting Brielle reden. Over de Zeelandbrug en dan met het veerpontje bij Hekelingen mee. Als ik in die tijd met de trein naar mijn ouders ging, duurde dat wel drie en een half uur. Over Rotterdam en met de bus verder.
Wat een verbetering was het, toen er een buslijn kwam over de dammen. Middelburg-Brielle was ineens maar twee uur reizen. Ik heb die rit vaak gemaakt. Soms het hondje mee, netjes onder de bank. Eerst naar mijn ouders. Toen die er niet meer waren, ging ik elke schoolvakantie een nachtje naar een oom en tante. Om ook de rest van de mensen uit mijn jeugd te bezoeken.
Nu is van iedereen alleen mijn tante van 91 jaar nog over. Zij is de laatste herinneringenschakel met mijn jeugd. Daarom is het zo gezellig praten met haar. We hebben beiden een schat aan herinneringen.
Dat is zeker heel mooi en waardevol!
BeantwoordenVerwijderenHopelijk heb je ondertussen alles gevraagd. Ik kom er nu pas achter hoeveel ik niet weet nu mijn ouders overleden zijn op 90-jarige leeftijd beiden. Er zijn fotoboeken waarvan we niet weten wie erop staan en waar genomen.
BeantwoordenVerwijderenVerder weet ik wel heel veel, o.a. over de oorlog waar ze niet teveel geleden hebben maar het wel als spannend ervaren hebben en er mooi over konden vertellen.
Als kind al vroeg ik "vertel eens over vroeger". Dus ik weet gelukkig veel. Mijn zus niet,vandaar dat mijn tante nog zo'n rijke bron aan herinneringen is.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn, iemand die zulke oude herinneringen deelt.
BeantwoordenVerwijderenWat fijn, iemand die zulke oude herinneringen deelt.
BeantwoordenVerwijderenWat leuk dat er nog iemand over is die je kan vertellen over 'vroeger'. Zo'n familiebanden moet je echt koesteren.
BeantwoordenVerwijderen