kleding

Op een blog las ik een tijd geleden over het boek "tot op de draad". Het boek kwam gisteren binnen.Een verhaal over kleding in vroegere tijden. De kwaliteit van de stof. Het vermaken en repareren. En hoe duur kleding was. Arme mensen konden zich geen nieuwe kleding veroorloven en moesten het doen met soms slecht passende kleren van "de bedeling".

Ik heb nooit geweten, dat er in de middeleeuwen al een levendige handel in tweedehands textiel bestond. Die soms, doordat het van overleden zieke mensen was, besmetting met b.v pokken veroorzaakten. Nu snap ik de handel van de vroegere serie "stiefbeen en zoon" van tv.

Wat een verschil met de huidige China-shirtjes. Die koop je voor weinig geld en ze gaan niet lang mee. Maar dat is ook meestal niet de bedoeling.

Ik realiseerde me ,dat zuinig zijn met kleding ook speelde in mijn jeugd. Vlak na de oorlog waren er weinig stoffen. Mijn moeder naaide baby-hemdjes uit goede stukken ondergoed van mijn opa. Ik had zelfs een jasje van een nieuw hemd van hem

 

 

Ook in later jaren werd er kinderkleding uit de goede stukken van jassen of broeken gemaakt. Ik had een jas van de voorpanden van een van achter versleten jas van mijn vader.

 

Als in de herfst bleek, dat we veel gegroeid waren in de zomer, maakte mijn moeder de mouwen en panden van bestaande truien langer. Binnen de familie circuleerde ook kleren. Soms kwam er een doos van net iets oudere nichtjes. Dat paste mijn zus en mij. De kleding van mijn broertje werd weer weggegeven.

Wat een verschil met nu. Ik weet wel, dat we heel blij waren met iets nieuws.

Tegenwoordig is langer doen met kleding, of een tweede leven gunnen weer in. Maar vaker uit milieu overweging. Ik snuffel ook regelmatig in kringloopwinkels. Dan ben ik blij met een vondst.Maar gelukkig is het niet de enige manier om aan kleding te komen. Het mag, maar moet niet