onschuldig

Op dit moment kijk ik een indrukwekkende serie op netflix. "the innocence files". Over mensen, die soms tot 30 jaar onschuldig in de gevangenis zaten. Een organisatie "the innocence project"trekt zich het lot van deze gevangenen aan en probeert o.a.met huidige DNA technieken hun onschuld te bewijzen. Kippenvel kreeg ik bij het zien van hun dossierruimte. Stapels brieven van gevangenen, die zeggen onschuldig vast te zitten.
De focus van de afleveringen richt zich op de fouten in de rechtsgang en de justitionele tegenwerking om de onschuldigen vrij te krijgen. De verschrikkingen in de gevangenis en wat dat onschuldig vastzitten met iemand doet, worden aangestipt. De kijker moet en kan de rest zelf wel bedenken.
Waar ik nooit bij stil stond , was het verdriet van de familie van onschuldig veroordeelden. Hun onmacht en trouw. Gebrek aan geld om een heel goede advocaat te betalen. De tegenwerking van politie en justitie, die vooral geen fouten willen toegeven.
Als maar een deel van die brieven in de dossierruimte echt van onschuldige gevangenen zijn, wat moeten er in de VS dan veel van zulke mensen een verschrikkelijk leven achter tralies hebben.