een kopje thee

Gisteren gingen we een kopje thee drinken bij mijn oude tante in den Briel.Ze vergeet veel. "Ik ben Iza uit Zeeland"zeg ik dan aan de telefoon. Maar na 5 min vroeg ze nog een keer,wie ik was en wie er kwam. Dat ritje is altijd een reis door het verleden,zowel de omgeving als de gesprekken. "Weet je nog de rustige tweebaans Groenekruisweg zo'n 50 jaar geleden? Met de motor overvaren bij het pontje van Hekelingen"zei mijn man. Inderdaad. En bij het busstation van Brielle zag ik in gedachten het trammetje. Een jaar lang naar de vormingsklas in Rotterdam heen en weer met die tram.Het enige,dat weinig verandert zijn de wallen. Liepen we daar 50 jaar geleden met een herderpup,nu liet mijn man er Merle uit. Vanuit het verzorgingshuis zagen we het stel lopen....... Volgende week wordt mijn tante 95 jaar. Ze voelde zich niet zo lekker en wilde zelfs geen bolus.Wat is zo iemand breekbaar. Net alsof er al een beetje afstand is van deze wereld. Maar door leuke herinneringen aan vroeger kwam er toch af en toe de oude twinkeling in haar ogen.Ze wacht maar af hoe lang ze nog mag van "de Grote Baas". Dat is haar uitdrukking.Gelukkig duren haar dagen niet lang,want ze valt het grootste deel van de dag in haar stoel in slaap. Ik ben blij,dat door hun vaccinatie er weer twee mensen tegelijk op bezoek mochten komen. En dat ik haar gezien heb.