balen

Omdat Merle als pup wagenziek was,hebben we nooit de gewoonte ontwikkeld, met haar naar het strand te gaan. Er waren in de buurt twee wandelroutes,waar ze gewoon los kon lopen en naar hartelust kon snuffelen en spelen.Ook later,toen ze niet meer spuugde, pakten we niet meer de auto.
Het stuk dijk langs het kanaal is ideaal.Mooie natuur,water om af te koelen en op een doodenkel konijn na geen gevaar .Bovendien zijn er regelmatig andere honden om te spelen.

Helaas daar komt een mountainbikepad. Dat betekent in weekenden en op mooie avonden meer oppassen en de hond bij je houden. En hopelijk geen  aanlijngebod . Daar baalde ik al van.
Mijn man fietst vrijwel dagelijks naar het stuk oude aanvoerweg van het vroegere veer van Vlissingen. Dat is afgesloten voor alle verkeer. met de fiets kun je net langs de hekken.Merle loopt los,zit achter fazanten aan en sloot vriendschap met de schapen.Ik wist,dat daar een keer een bestemming voor zou komen.
Inderdaad die weg wordt weer in gebruik genomen als aanvoerweg naar de nieuw te bouwen marinierskazerne. Zo verdwijnt er weer een stuk,  waar meer mensen hun hond los kunnen laten lopen

Regelmatig fietsen we met de hond naar een kringloopwinkel. Het fietspad daar is nu afgesloten en fietsers moeten over de rijweg.Ook dat wordt een weg naar de nieuwe kazerne. Met steeds meer bouwverkeer. Niet leuk en echt veilig fietsen meer. We moeten maar een andere route en kringloopwinkel zoeken.
Ik hoop,dat al die veranderingen nog even op zich laten wachten. Misschien is Merle dan zo oud,dat een rondje door het dorp genoeg voor haar is.
Maar ik baal er wel van.