koelen

De voordeur staat open. Ik voel het windje door de keuken trekken. In de oven staat een probeersel, een havermoutkruidcake. Nu waait de bakwarmte gelukkig weg.
Dit worden toch dagen met een koelte-beleid. Gordijnen ,ramen en zonwering dicht. En pas laat op de avond doortochten.

 

Gisterenavond zaten we weer bij de put. Ik realiseerde me, dat we daar een groot deel van de zomer de stoelen hadden staan. Vroeger was er de schaduw van de vlier. Maar sinds die dood is, staat de zon de hele middag op het grasveld.

Nu is het plaatsje het koelst van de hele tuin. Ik nam me voor, daar volgend jaar een echt terrasje van te maken. Een paar planten in de hoek en op de tafel. Alleen voor de emmers putwater heb ik geen andere plek.
Het begint heerlijk te ruiken. Als de smaak net zo is, wordt deze koek herhaald.