gezelschap

In de Happinez las ik een artikel over een jonge vrouw, die een jaar in een sloppenwijk in Jakarta had gewoond. Om hun gedrag bij de vele overstromingen te bestuderen.Ik reserveerde meteen haar boek bij de bieb.
Wat een mooi verhaal over sterke en inventieve mensen. Wat mopperen we hier dan over futiliteiten.
Boeiend vond ik ook het "wij-gevoel". De mensen daar zijn nooit alleen. In je eentje is eenzaam en griezelig. De schrijfster werd regelmatig wakker met een buurvrouw naast haar in bed. Want het was zo zielig, dat ze daar alleen lag. En toen ze eindelijk eens alleen in een bioscoop zat, kwam er een familie binnen. De kinderen werden naast haar gezet om gezelschap te houden.Want ze zat zo alleen. Voor de schrijfster was dat soms moeilijk. In Nederland was ze ook graag een tijdje zonder andere mensen.

Wat een verschil met onze maatschappij. Er zijn zoveel mensen eenzaam. Maar als je niet zo'n groepsmens bent(zoals ik) kun je naast gezelschap ook regelmatig kiezen ,om alleen te zijn.
Het boek eindigde triest. Die sloppenwijk werd met de grond gelijk gemaakt. De mensen. die een hechte samenleving vormden, werden uit elkaar gescheurd. Dat kleine beetje bezittingen van hen, waren ze ook kwijt.
Wat zijn we hier dan rijk. En betrekkelijk veilig achter onze dijken. Hoewel ik ook altijd eten, drinken, lucifers en kaarsen op de bovenverdieping heb staan.