niets doen

Het was flink mistig vanochtend. In die kleine wereld begon opeens een merel te fluiten. Onzichtbaar en sprookjesachtig. Ik deed maar een klein rondje, want ik zag niet veel.

 

Gisteren was ik op bezoek bij iemand, die vrijwel niets meer kan.  En voor bijna alles hulp nodig heeft. Radio en tv is afleiding(als een ander die aanzet).Dan leef je ook in een soort mist.

 Ik probeerde me voor te stellen, hoe je dag er dan uit zou zien. Lang in bed liggen wachten, tot iemand je komt wassen. Gelukkig wel de afleiding van een paar middagen dagbesteding. Maar alle hobbies kunnen niet meer. Zelfs op de pc iets doen, gaat niet.
Als het straks mooi weer is , kan hij wel even weg met de scoot. Zijn vrouw gaat regelmatig met de rolstoel een "rondje dorp"doen. Maar dan weer thuis begint het zitten en niets doen.
Ooit heb ik maanden lang alleen maar op de bank kunnen liggen. Geen boek, tv, alleen eigen gedachten en luisteren naar de vogels of voorbij komende kinderen. Maar ik had mijn fantasie en maakt daar van binnen mijn eigen verhalen als afleiding. Dat is niet te vergelijken met die vriend. Bovendien had ik de hoop, dat mijn toestand zou verbeteren.
Ik nam me voor, om wat vaker even langs te gaan. Maar ook dat valt niet mee. Als hij alleen thuis is, kan hij de deur niet open doen. Gelukkig komt de zomer er aan. Dan kan hij met de scoot onze tuin in voor een kopje thee.