Op dit moment lees ik een autobiografie van Deepak Chopra. Hij schrijft over zijn jeugd in India. Met de verhalen over de goden, verteld door zijn grootmoeder. De rituelen en gebeden. Het samen zingen. Een mooie basis voor later.
Toen bedacht ik, dat het in de jaren '50 in een christelijk gezin ongeveer net zo ging. Alleen de dogma's anders,maar de uitvoering lijkt op elkaar.
Bij ons waren er ook verhalen uit de kinderbijbel. Elke middag kwam die op tafel. Als kleuter op schoot bij mijn vader of moeder dronk ik die avonturen in.
Het zingen was altijd bij het helpen met de afwas. Tweestemmig "Er ruist langs de wolken".Het was gezellig en het klusje was snel gebeurd. Niet alleen voor en na het eten werd gebeden. "sAvonds gingen we op de knietjes voor een kindergebedje. Helaas hielp dat niet genoeg, om niet meer bang te zijn in het donker.
Pas tegen de puberteit kwam het verzet tegen alle ge- en verboden. Toch stiekem fietsen op zondag.Ook was er een beginnende twijfel aan de rechtlijnige leer. Maar toch heb ik dat deel van mijn jeugd ook als een goede basis ervaren.
Ik vind het ook wel gezellig, vertrouwd en warm klinken! De schaduwzijde is denk ik dat er weinig ruimte was voor andere inzichten, maar het vertrouwde vind ik waardevol.
BeantwoordenVerwijderenHet ging bij mij iets minder streng dan bij jou zo te lezen. Maar ook bij mij: de basis was warm en rustig. En veilig
BeantwoordenVerwijderenHet klinkt heel warm en gezellig .Ik ben Katholiek gedoopt maar er werd weinig aan het geloof gedaan .Bidden voor en na het eten verder niets ,ik deed altijd maar alsof .Helaas was mijn basis niet zo geweldig jammer genoeg
BeantwoordenVerwijderenIn mijn familie en omgeving was vrijwel niemand gelovig en ik zat op Montessorischool. Ik heb dus ook geen basiskennis over de verschillende geloven en bijbehorende namen en boeken. Op school kwam dat kennelijk ook niet aan de orde en eigenlijk vind ik dat wel een gemis.
BeantwoordenVerwijderenDaarom ben ik er nu pas over gaan lezen, zeker nu ik in de Bible belt woon. Ik schreef me al eens in voor een cursus maar kon hun teksten echt niet lezen, te "hoogdravend" (weet even geen beter woord) en dat lag niet aan mij, partner die al wel veel kennis heeft kon er ook niets mee.
En op zondag naar de zondagschool, in de pubertijd naar de Jeugdkerk. We hadden echter weinig geboden en verboden. Mijn ouders waren, voor die tijd, behoorlijk ruimdenkend. Wat binnen de familie wel eens voor gedoe zorgde. Maar daar trokken ze zich niks van aan.
BeantwoordenVerwijderen