geduld

Vanochtend had ik een afspraak met de orthoptist. Om eindelijk nieuwe brillenglazen aan te meten. En langer te kunnen lezen en beeldscherm kijken. Helaas de aardige mevrouw was ziek. De even vriendelijke vervangster durfde niet een recept te maken. Er waren toch wat vraagtekens bij de situatie van mijn ogen. Eerst overleg met andere collega's.
Nu heb ik geduld. En zit niet te wachten op een dure rekening van een bril, die niet deugt. Deze week krijg ik een telefoontje over vervolgstappen(hoop ik).Want maanden na het gezichtsveldonderzoek heb ik daar nog nooit de uitslag van gekregen. Ik ben er achter aan gegaan en er schijnt niets in mijn dossier vermeld te zijn.
De vervang-orthoptist was ook benieuwd en is met me mee gegaan naar het secretariaat om eindelijk een afspraak met de oogarts te maken. Die dame had de beoordeling van het gezichtsveldonderzoek moeten doen.
Toen had mijn man gelukkig geduld genoeg om nog een keer naar het ziekenhuis te fietsen zonet. Ik had buiten op een bankje gewacht tot ik de auto aan zag komen. Mijn rug speelde op door de beroerde opticienstoel en ik had mijn tas als een kussentje in mijn rug gepropt. Daardoor was mijn mobieltje er uitgevallen.
Iemand had de telefoon naar de balie gebracht en daar belde men het laatst gebruikte nummer. Waardoor de buurvrouw over het muurtje riep; "Je mobiel ligt nog in het ziekenhuis". Gelukkig zijn er nog veel fatsoenlijke mensen.