Het is weer stil in huis .Afgelopen week vertrok mijn man met de hond naar Frankrijk. Dat mijn man af en toe weg is, daar ben ik aan gewend. Maar ook geen hond, dat is heel onwennig. Ik merk dan. hoe vaak ik even met Merle bezig was. Een lekker hapje, een aai of zomaar wat zeggen.
Toch ervaar ik, dat het went om thuis te blijven. Bij het zien van foto's krijg ik nog wel een heimwee gevoel. Het wel en wee van de mensen op de boerderij gaat me ook aan het hart. Maar het is nu eenmaal zo.
Wie van de gelegenheid gebruikt maakt, is het buurhondje. Zonet hoorde ik voor de tweede keer vanochtend gepiep achter de deur. Ik doe het zelf. De restjes van b.v. een pannenkoekje gaan gewoon in Merle's bak. Daar loopt die kleine buurscharrel ook rechtstreeks naar toe. Dat zal tegenvallen voor dat hondje, straks weer lager in de roedel.
Ook mijn ochtendwandeling heb ik nu met de smurf van mijn vriendin. Andere keren ging ik zelf een eindje fietsen. Want ik wil wel in beweging blijven, zeker met dat heerlijke weer.
Het is kennelijk niet anders en jij accepteert het. Mooie insteek.
BeantwoordenVerwijderenIk kan me goed voorstellen dat je het gezelschap van je hond mist. Onze Trixie is ook erg belangrijk in huis.
BeantwoordenVerwijderenIk wacht tot de muur toch begint te praten. :)
BeantwoordenVerwijderenFijn dat buurhondje!
Natuurlijk is het stil .Je man niet thuis en Merle die toch de hele dag aandacht krijgt .Gelukkig duurt het nooit zo heel lang dat ze weg zijn .En het buurhondje zorgt voor wat afleiding .
BeantwoordenVerwijderenJa, zonder hond is stil, dat kan ik me voorstellen.
BeantwoordenVerwijderen