Als hij bij ons logeert loopt Merle er ook meestal bij. Die moet ik dan laten zitten en wachten. Nu wandelt het gemakkelijker met die kleine alleen. Toch merkte ik, dat ik zo langzamerhand weer wat irritatie had door dat eigenwijze gedrag.
Ineens dacht ik vanochtend bij het voetje voor voetje voortschuifelen "ik maak er loopmeditatie van". Ik voelde me meteen heel anders, nu was het ook mijn wandeling. Moet ik even stilstaan bij één van de vele snuffel en poot-omhoog plekken, dan haal ik diep adem en ga aarden.
Ik hoop,dat mijn vriendin goed geneest van haar ischias. Duurt het wat langer dan ga ik voortaan elke ochtend mediteren bij de Karolingenburcht.
Zomaar een gedachte en voor jou misschien teveel gedoe (omdat het tijdelijk is en geen eigen hond) maar: kennissen hadden een oude bejaarde hond, en een jong hond. De oude kon steeds moeilijker einden lopen, maar vond het vreselijk om niet "mee uit" te mogen als zij met de jonge hond, die zijn beweging nodig had, een flink eind gingen wandelen.
BeantwoordenVerwijderenZij hebben uit de kringloop winkel, een oud wandelwagentje gehaald. De oude hond ging daarin mee, kon onderweg af en toe een stuk zelf wandelen, en hoorde er helemaal bij!
ik ken ook mensen met die oplossing. Als het mijn eigen hondje was,trainde ik hem om gewoon te lopen. Want beide honden zijn even oud,maar die smurf wil gewoon niet
BeantwoordenVerwijderenLoopmeditatie.... wat een briljant idee om van je ergernis iets positiefs te maken!
BeantwoordenVerwijderenGoed plan om je niet te ergeren aan het gedrag van de hond.
BeantwoordenVerwijderen'De knop om', zo noem je dat toch!
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door een blogbeheerder.
BeantwoordenVerwijderen