fruit

Wat is er heerlijk fruit in deze tijd van het jaar. Eerder deze week was ik bij de grootgrutter. Er waren kersen in de aanbieding per twee dozen. Dat durfde ik niet aan, want niet altijd zijn ze smakelijk.
Eenmaal aan het eten had ik spijt van mijn ene doos. De buurvrouw had hetzelfde gedaan. Ook niet de volle aanbieding gekocht.

 Dus stapte ik vanochtend op de fiets om naast wat andere boodschappen voor hiernaast en ons een doos kersen te kopen. De buurvrouw had gisteren goedkope bessen gescoord en die kreeg ik weer. Zo vliegen de vitamines naar binnen.
Al fietsend in een milde regenbui realiseerde ik me mijn rijkdom. Zo maar allerlei fruit kunnen kopen en daar van genieten. Ik kwam thuis met een tas vol kleurrijk lekkers. Broccoli, wortel, bleekselderij en champignons. Met de bak boodschappen die morgen komt, wordt het een hele groenten-week.

 

plaatje van internet.

 

buur-perro

De buurvrouw heeft haar hondje. Een Spaanse rescue pup van 8 mnd. Ik ging mee bij de kennismaking en later met het ophalen. Het is een slim lief teefje,dat in haar opvang gezin in Nederland al heel veel geleerd heeft.
De kennismaking tussen Merle en de perro verliep goed. Ze accepteren elkaar, al is het (nog) geen dikke vriendschap. Die kleine laat zich het kaas niet van het brood eten. Gromt zachtjes, als Merle haar botje wil afpakken.
Merle is gek van de buurvrouw en begroet haar altijd met overweldigend enthousiasme. Poten op de schouders en een lik. De perro reageerde van "he,wacht even, die vrouw is van mij". En Merle dimde haar gedrag.
Het is ontzettend leuk,de ontwikkelingen mee te maken. Loopt die kleine nu nog aan de riem aan de dijk, volgende week kunnen groot en klein samen spelen.

 

 

boeken

 

 

Weer las ik ergens over een boek en reserveerde het. "het boek van vreugde". Een verslag van de ontmoeting en dagen lange gesprekken tussen Desmond Tutu en de Dalai Lama. Een vreugde om te lezen.

Wat een wijsheid en humor ontstaat er dan bij de interactie tussen die beide oude mannen. Elk met een veelbewogen leven en door studie, meditatie en reflectie begrip van het menselijk functioneren. Ik zit met een glimlach te lezen. En leer weer veel.

Het lezen van boeken zal moeilijker worden voor me. Deze week hoorde ik van een bibliothecaresse, dat reserveren en afhalen bij het nieuwe leenpunt in het dorp niet meer kan na de zomer. Dan moet ik daarvoor naar Middelburg en Vlissingen.
Daar heb ik niet altijd de energie voor. Misschien de trein pakken? De bieb ligt vlak naast het station.In ieder geval heb ik meteen een "brand-mail"gestuurd naar het bestuur van de bibliotheken. Of men wel besefte, dat een kleine groep minder mobiele mensen uit het dorp verstoken zijn van boeken.

Deze week koop ik wel een bedank-kaart voor het personeel van de bibliotheek. Zij zijn altijd behulpzaam en vriendelijk geweest. Ik zal de gesprekjes met hen missen

 

 

 

 

 

 

 

koelte

 

 

Zo'n uurtje geleden begon het te rommelen. De lucht werd donker. Er kwam een kleine onweersbui aan. Aan het begin van de middag was er al een exemplaar verderop gepasseerd. En voelden we hier de koele windvlagen.

Wat is dat aangenaam. Het begon te regenen en met de druppels kwam koelte. En de geur van natte aarde. Mijn man zat droog onder het afdak van zijn koffie en de temperatuur te genieten.

Ik zie ook meteen planten met slappe bladeren opfleuren. Natuurlijk zijn deze druppels er maar eentje op de gloeiende plaat van dagen lang droog en heet weer. Maar toch, het is iets. Ik hoop, dat op het vergeelde grasveld het begin van nieuwe grassprietjes gaat groeien.

Vannacht zocht ik ook de koelte. Ik kan redelijk goed slapen aan het begin van een hete nacht. Maar boven de 30 gr wordt zweterig. Ik besloot een poosje buiten te gaan zitten.

Met een kopje thee knapte ik helemaal op. Ik had geen lampen aan gedaan en zat bij het licht van de zonnepeertjes van de buren te genieten. Als er geen muggen bestonden, zou ik best buiten willen slapen.

verschil

Mijn schoonfamilie heeft al jaren een huisje in de Achterhoek. Nog nooit is daar bij hen of de andere mensen ingebroken . Ooit heeft er een winter een zwerver in één van de huisjes geslapen. En alle sterke drank opgemaakt. Maar verder is het daar veilig.

 

 

Wat een verschil met mijn vriendin in Suriname. Ik chatte vanochtend met haar. Ook al jaren heeft ze een zelfgebouwd huisje in de jungle. Met een lap grond, waar ze van alles verbouwt. Na haar pensionering. woonde ze voornamelijk daar. Het is haar lust en haar leven.

Tot anderhalf jaar geleden haar man een hersenbloeding kreeg en gedeeltelijk verlamd in een rolstoel kwam. Gelukkig knapte haar man een beetje op. Een aantal keren zijn ze weer naar boitie geweest.
Familie hielp het huisje aan te passen. Van haar spaargeld kocht ze zonnepanelen. Het zag er veelbelovend uit.
Tot ze vorige week na doktersbezoek in de stad terugreden. Het hele huis leeggeroofd. Zonnepanelen, vriezertje, tractor en gereedschap. Kleding en beddengoed, potten en pannen. Werkelijk niets meer over.

Ik vind het vreselijk voor haar. Alles nieuwkopen gaat niet meer. Bovendien kunnen de dieven terugkomen. Haar oppasser zat meer in de kroeg, dan dat hij op huis en terrein lette. Waarschijnlijk is dit het einde van een leven in de natuur.

Wat wonen wij dan in een relatief veilig land. Natuurlijk wordt hier ingebroken. Maar dan pakt men meestal duur spul mee. En niet echt alles.

ochtend

 

 

Soms heb ik nachten, dat ik wel goed slaap. Maar helaas rond half vijf wakker ben en blijf. Dat is te kort.Al een paar keer ging na een uurtje liggen maar met de hond fietsen. Zo ook vanochtend. Heerlijk koel, een duivenconcert ,de zon nog maar net op en spiegelglad water.

 

Ik kom langs een ruig stukje met berenklauw. Bij het zien van die grote bloemen voel ik me duimelijntje uit het sprookje. Het klopt niet gevoelsmatig, een bloem zo hoog.

Voor Merle waren er mollen, vogels en zowaar een konijntje. Zij ook haar pleziertje.

Na een warm ontbijt ga ik meestal nog terug naar bed. En door die warmte lukt het me dan wel,nog eventjes te slapen.

Nu is het 's zondags stil. De stoelen staan in de schaduw. Dit wordt vast een lome dag

hondjes

De afgelopen dagen gebeurde er veel rond hondjes. De buurvrouw dacht al een tijdje over een hondje. Ze zag een leuke rescue  pup van 8 mnd. Gisteren ging ze kijken en ik ging mee voor een objectiever oordeel.
Wat was dat leuk, om zo'n wederzijdse klik te zien gebeuren. Het was een lief, rustig en al opgevoed teefje. Blaft niet veel, wel wat onderdanig en goed in de omgang met andere honden en katten. Aanhankelijk liet ze zich aaien door de buurvrouw. Die op haar beurt meteen weg was van het hondje. Volgende week komt ze. Ik ben benieuwd naar de vriendschap met Merle.

 

 

Vanmiddag is de smurf weer gekomen. Hij blijft een nachtje logeren. Met dit warme weer liggen beide honden loom te slapen. Ik ben benieuwd, of ik die kleine morgen mee naar de dijk krijg. Hij stribbelt zo tegen met het lopen met een ander. Vanavond doe ik maar gewoon een klein sanitair rondje met opruimzakjes. Meesleuren komt morgen wel.

Mounirs Marokko

Met veel plezier kijk ik naar de serie "Mounirs Marokko" Een jonge kok, geboren in Marokko, rijdt op de motor door Marokko. De route, die hij als kind in de zomervakantie aflegde bij familiebezoek. Nu stopt hij overal en praat met allerlei mensen, ook familie. Hij leert  gerechten klaarmaken op de traditionele manier. En neemt een kijkje bij kleine bedrijfjes, die levensmiddelen produceren. Heel boeiend allemaal.

De vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen valt op. Ook het respect van Mounir voor oudere mensen. Wat een verschil met de zakelijker manier van omgaan met elkaar hier.

 

Iedere keer, als ik Mounir op zijn motor zie wegrijden, denk ik aan een vakantie van heel vroeger. Op twee oude Adlers reden wij met zwager en schoonzus  een eind Marokko in. Van Melilla naar Figuig. Door een uitgestorven landschap. Toeristen kwamen daar nauwelijks in die tijd.
Ook wij werden gastvrij onthaald. Mensen hielpen spontaan. In Figuig vroegen we het dorpshoofd, waar we de tent mochten opzetten. We konden gewoon in de raadzaal bivakkeren. De dochter van het dorpshoofd kwam thee en hapjes brengen. Geweldig.
Er was daar een waterreservoir,waar de jongentjes zwommen. Zij deden dat op zijn "hondjes", gewoon zichzelf geleerd om zich voort te bewegen. Toen we na zes dagen vertrokken, had bijna iedereen van mijn man en zijn broer de crawlslag geleerd. Want dat ging sneller.
Uit de documentaire blijkt, dat er in al die jaren nog veel onveranderd is gebleven

 

 

troosprijs en op bezoek

Man en Merle zijn vannacht thuisgekomen. De hond vervalt dan meteen in gewoontegedrag.. Ik met uitlaten ook. Vanochtend fietste ik langs het water. Merle moest overal ruiken, welke hond langs geweest was. Zoals ze op de boerderij naar hertensporen zocht.

 

Maar hier geen hert, als troostprijs voor een jachthond wel een konijntje. Het diertje verdween onder een afrastering en Merle kwam weer netjes terug.

Er was wel een wonderlijke verandering. Tussen onze tuin en die van Merle's favoriete buurvrouw was een klein gaatje in het gaas. Koppie van Merle er door en hapkluif er in. Helaas moest afgelopen week het oude poesje van hiernaast inslapen. De buurvrouw en ik bedachten om het gat in het gaas groter te maken. Zodat Merle er door kan wippen en op visite kan.
Het duurde even voor ze het doorhad. Maar daarna snapte ze het. En kan ze regelmatig hiernaast op bezoek. Dat vinden ze allebei leuk.

bibliotheek sluit

Het is nu definitief. Half juli sluit de dorpsbieb de deuren. Bezuiniging. Met mij zullen veel mensen, vooral ouderen deze voorziening missen. Niet iedereen kan telkens naar Middelburg of Vlissingen. Altijd als ik kwam lenen, zaten er wel mensen aan de leestafel. Ook die sociale activiteit verdwijnt.
Gelukkig komt er wel een uitleenpunt. Op welke wijze en waar is nog niet bekend. Ik kan mijn boeken blijven reserveren en afhalen in het dorp.
De bieb had ook een andere service. Op de balie stonden pakjes honden-opruimzakjes. Ik vind zo'n stapeltje in voorraad hebben prettiger, dan steeds een paar zakjes uit een automaat peuteren. Mocht het uitleenpunt alleen maar voor boeken zijn, dan ga ik de net nieuw gekomen dierenkliniek benaderen. Misschien wil men daar wel opruimzakjes op de balie zetten.
Ik zal de bibliotheek en de mensen daar missen. Vaak had ik leuke gesprekjes met de dames aan de balie. Want helaas was het de laatste jaren steeds rustiger geworden. Ik herinner me nog van zo'n 20 jaar terug de rij wachtenden voor het toen nog afstempelen. En de uitgebreidere openingstijden. Vroeger was elke reservering een kwartje. Dat is gelukkig nu gratis.
Doordat ook de grote bieb in Vlissingen verhuist is er een zomersluiting van bijna 2 maanden. Daar vallen voor mij niet voldoende boeken voor in voorraad te lenen. Gelukkig heb ik een overbuurvrouw  met meters detectives. Misschien mag ik van haar lenen. En anders ga ik op lees-dieet

 

 

blog

Op een blog las ik een stuk over voeding en intelligentie. Met verwijzing naar een boek. Helaas, de bieb had de genoemde titel niet. Maar wel iets anders van dezelfde schrijfster. Zo ben ik nu verdiept in "100 eenvoudige manieren om Alzheimer te voorkomen".

De schrijfster draagt het Alzheimergen. En is op zoek gegaan naar onderzoek en publicaties op het gebied van het gezond houden van de hersenen. Samen gevoegd in een leuk en boeiend boekje.
Een aantal tips kende ik al. Die werken ook voor andere ouderdomsziekten. Zoals de bessen en de broccoli. De beweging, brede interesse en sociale contacten.
Maar er waren ook leuke tips, die ik niet kende. Oefeningen om op één been te staan. Ik probeerde meteen of ik aan de benodigde 30 seconden kwam. Dat lukte, maar met de ogen dicht bakte ik er niets van.
Altijd dacht ik dat googelen eigenlijk tijdsverspilling was. Maar nee, het is hersen-training door het snelle klikken ,de vele beslissingen en daarna vaak nieuwe informatie. Ik googel regelmatig . Zoek zelfs informatie op voor vriendinnen, die het niet leuk vinden. De bonus blijkt dus een gezondere bovenkamer.

Ook taalvaardigheid door spreken en vooral het schrijven van verhalen en samenvattingen is een goede oefening. Dus welke redenen elke blogger ook heeft, we zijn allemaal door onze blogs bezig onze hersenen in vorm te houden

 

 

 

 

niets veranderd

Sommige gedragingen veranderen niet met het ouder worden. Ik had een aangenaam boek en alle tijd om te lezen. Ik moest me er echt toe zetten om elk uur even iets te doen, in beweging te zijn. Zelfs een eindje lopen voelde als een onderbreking. Want ik zou dan het liefst het hele boek achter elkaar uitlezen. Verdwenen in die wereld en verbaasd opkijkend en mijn eigen woonkeuken zien.
Ik herinnerde me vakanties of weekenden met slecht weer in mijn jeugd. Met een boek trok ik me terug op mijn slaapkamertje. Zittend op bed was ik uren lang vertrokken, meelevend met de hoofdpersonen van het boek. Ik vergat soms gewoon naar beneden te gaan voor een kop thee.
Het moet echt een sterk lees-gen zijn. Dat altijd aangestaan heeft gedurende mijn leven. Ik weet nog, dat ik vroeger door de bieb kon lopen en om me heen kijken. Denkend "Dat ga ik allemaal lezen, als ik gepensioneerd ben". Allemaal is niet gelukt, maar ik heb wel een heel lange lijst met reserveringen en uitleningen in mijn file.

 

 

stil

 

 

 

 

Het is stil in huis. Het was voor mij niet te doen om 1000km in de auto te zitten. Dus is mijn man met Merle naar Frankrijk. Man een paar dagen weg ben ik wel gewend. Maar ook geen hond in huis is heel vreemd. Ik zit met een stukje kaas in mijn handen. Wil een restje soep in de hondenbak gooien. En houd steeds met mijn activiteiten rekening met de uitlaattijden. Vooral 's ochtends  geen enthousiaste hond die begroet, is vreemd. Ook moet ik bewust gaan wandelen of fietsen.

Het is jammer, dat de vakantie niet meer lukt. Ik had de mensen van de boerderij nog aan de telefoon. Hen zie ik ook niet meer en ze zijn zo aardig. We kwamen er al zo lang. het was een tweede thuis.

 Met het uitzwaaien had ik het even te kwaad. Ik weet "het is zoals het is" Ook dacht ik  aan een blog van Vlasje. Over accepteren en soms toch die gedachte "ik zou zo graag..."

Gisteren had ik  nog  een ander honden-rondje. Met de chihuahua van een mevrouw uit de straat. Ik wist van te voren, welke opmerkingen er zouden komen van andere honden-baasje 'Is tie gekrompen?' Gelukkig niet. Geef mij die ruige jachthond maar.

suiker

Donderdag was de documentaire "that Sugar film"op ned 3. Gisterenavond keek ik. Wat indrukwekkend. De maker eet twee maanden zoals de gemiddelde Australiër. Zogenaamd gezond voedsel, waar aan verborgen toegevoegde suikers 40 suikerklontjes per dag verborgen zit.
Het was schokkend. Ik betrapte me regelmatig op een "oh". Het hele verhaal van z.g. slecht vet, dat vervangen werd door koolhydraten ken ik. Maar die stiekeme suiker in levensmiddelen met een normaal of gezond imago is echt doortrapt.

De gevolgen voor de gezondheid van de hoofpersoon waren niet verbazend. Zijn gewicht,omvang, leverwaarden maar ook stemming en geestelijke helderheid holde achteruit. Zelf verbaasde hij zich, dat zijn nieuwe manier van eten zo vanzelfsprekend werd. Constante trek in zoetigheid en nooit echt een voldaan gevoel.
Het heeft hem flinke wilskracht gekost, om weer terug te gaan naar voeding zonder toegevoegde suikers.
Het heeft me geleerd, om nog beter op te letten bij de keuze van levensmiddelen.