Mounirs Marokko

Met veel plezier kijk ik naar de serie "Mounirs Marokko" Een jonge kok, geboren in Marokko, rijdt op de motor door Marokko. De route, die hij als kind in de zomervakantie aflegde bij familiebezoek. Nu stopt hij overal en praat met allerlei mensen, ook familie. Hij leert  gerechten klaarmaken op de traditionele manier. En neemt een kijkje bij kleine bedrijfjes, die levensmiddelen produceren. Heel boeiend allemaal.

De vriendelijkheid en behulpzaamheid van de mensen valt op. Ook het respect van Mounir voor oudere mensen. Wat een verschil met de zakelijker manier van omgaan met elkaar hier.

 

Iedere keer, als ik Mounir op zijn motor zie wegrijden, denk ik aan een vakantie van heel vroeger. Op twee oude Adlers reden wij met zwager en schoonzus  een eind Marokko in. Van Melilla naar Figuig. Door een uitgestorven landschap. Toeristen kwamen daar nauwelijks in die tijd.
Ook wij werden gastvrij onthaald. Mensen hielpen spontaan. In Figuig vroegen we het dorpshoofd, waar we de tent mochten opzetten. We konden gewoon in de raadzaal bivakkeren. De dochter van het dorpshoofd kwam thee en hapjes brengen. Geweldig.
Er was daar een waterreservoir,waar de jongentjes zwommen. Zij deden dat op zijn "hondjes", gewoon zichzelf geleerd om zich voort te bewegen. Toen we na zes dagen vertrokken, had bijna iedereen van mijn man en zijn broer de crawlslag geleerd. Want dat ging sneller.
Uit de documentaire blijkt, dat er in al die jaren nog veel onveranderd is gebleven