Eén van de leukste dingen van Facebook, is het contact met familie en soms heel oude vrienden. Je weet iets van hun huidige leven en omgekeerd.
Zo kwam er gisteren een vriendschapsverzoek van een 85-jarige tante. De enige nog van moeders kant.Een vitale vrouw, die dus ook op Facebook zit.
Meteen borrelden de herinneringen omhoog. Zij woonden vroeger vlak naast de Nieuwe Waterweg. Ik logeerde in de zomervakantie bij hen.En hield dan mijn jongere nichtjes bezig. Vaak zaten we uren aan het water. Kijken en zwaaien naar grote zeeschepen, die vlak langs de oever voorbijkwamen. Soms groetten bemanningsleden terug.
Onder de vrienden van die tante bevonden zich haar kinderen. Leuk om de gezichten van die nichtjes te zien. Ook dat gaf herinneringen. Eentje is als 6-jarige een half jaar bij ons in huis geweest.
Zelf deed ik ook een vriendschapsverzoek. Ik zag een foto van een ander nichtje en herkende haar meteen. In mijn jeugd logeerden we vaak bij elkaar. Toen zij op haar 18-de verkering kreeg en ik ging studeren liepen onze wegen uit elkaar. Ook letterlijk was de afstand te groot om even langs te gaan. Een enkele ontmoeting bij een begrafenis was het enige contact.
Ik besef, dat ik niet zo'n familiemens ben. Want een telefoontje of brief was een kleine moeite geweest. Maar nu op Facebook en met voldoende tijd vind ik het leuk om iets van die familieleden te horen.
Wat leuk! Leuk ook om iets positiefs over Facebook te lezen. Bijna iedereen gebruikt en en veel mensen (die het wel genruiken) praten er negatief over. Alleen leuke berichten, showen met je leuke leven, schelden op anderen. Maar ik zie het net als jij, op en leuke eenvoudige manier deel van elkaars leven uitmaken. Met name met mensen die je irl alleen bij begrafenissen ziet maar waar je wel een stuk van je verleden mee deelt. Mijn partner heeft ook zo'n tante, geweldig!!
BeantwoordenVerwijderen