vloedgolf

Misschien heeft het met de herfst te maken. Het naar binnen keren. Ik merk, dat "het nieuws" me steeds minder boeit. Praatprogramma's met meningen van anderen kijk ik al lang niet meer.
Een kort journaal en de hoofdpunten van een nieuwssite geven me voldoende informatie, om niet helemaal wereldvreemd te worden. Maar bij een item als "busongeluk in Nigeria"of "trein ontspoort in India"is naast een kort medeleven met de slachtoffers mijn reactie "waarom moet dat in Nederland vermeld worden? "
Er zijn maar weinig sites, die positieve ontwikkelingen vermelden. Dorpen in Afrika, die dankzij zonnepanelen stroom hebben. Of mensvriendelijke fabrieken in Bangladesh. Dat zou ik graag even vaak vermeld zien als alle grote en kleine wereld-ellende.
Wat was het dan vroeger veel rustiger. Lief en leed uit de omgeving werd bekend. Maar wat er verder in de wereld gebeurde ,bereikte veel mensen niet of veel later. Ooit zag ik een programma over de uitbarsting van de Krakatau  begin vorige eeuw. Pas maanden later wist met er hier van. Zelfs de watersnoodramp hier werd pas dagen later in volle omvang zichtbaar voor de rest van Nederland.
Ik ken mensen, die helemaal geen nieuws meer kijken. Om zich te beschermen tegen de vloedgolf van bewust gekozen negativiteit. Zo ver ga ik niet. Maar ik word steeds selectiever in het opnemen van de berichten, waarmee de media iedereen overvoert.