Vannacht liep ik in mijn droom gezellig te wandelen met mijn moeder en zus. We spraken over vroeger en over onze babytijd. Ik heb nog een vage herinnering aan de komst van mijn zusje. In de hoek van de slaapkamer stond een roze wieg met een babietje er in. Maar hoe zij daar gekomen was? Dat ging het verstand van een bijna 3-jarige te boven.......Toen ik bijna 6 jaar was,werd mijn broertje geboren. Mijn zusje en ik "mochten"bij oma logeren. De volgende dag was daar ineens een baby.Leuk,maar onbegrijpelijk. Ik heb ook geen vragen gesteld of herinneringen aan een dikke buik van mijn moeder.Wat werden kinderen vroeger dan onwetend gehouden.Rond mijn 8-ste was de moeder van een Ambonees vriendinnetje zwanger. Ik herinner me,dat ik aan mijn moeder vroeg of dat een "rijstbuikje"was. Want daar had ik over gehoord in zendingsboekjes over hongerige kinderen.De twee moeders hebben daar flink om gelachen en ik snapte niet waarom.......Gelukkig is het tegenwoordig anders. Het lijkt me leuk,om als kind je te verheugen op de komst van een nieuwe baby.
Ja, gek is dat, ik kan me ook geen dikke buik van mijn moeder herinneren. Ik was 3.
BeantwoordenVerwijderenWat zijn de tijden dan veranderd inderdaad. Ik denk dat de openheid van nu dan toch wel te prefereren is inderdaad.
BeantwoordenVerwijderenJa andere tijden. Ik vind dat het nu beter is wat voorlichting betreft. Maar ik vind ook dat jonge kinderen vaak te veel weten van de narigheid in de wereld.
BeantwoordenVerwijderenJa, ze hadden mij verteld toen ik bijna zes jaar was dat ik een leuk broertje of zusje kreeg waar ik fijn mee kon gaan spelen. Ze vertelden echter niet dat het zo piepklein zou zijn. Dáár kon ik niks mee. En dat hebben ze geweten. Ik weigerde wekenlang naar mijn zusje te kijken. Het is goed gekomen.
BeantwoordenVerwijderen