spullen

Op een blog las ik over het boek "ontspullen."Wat boeiend. Ik had nog niet eerder over mogelijke achtergonden van onze huidige leefwijze gelezen.En er niet bij stilgestaan,dat spullen hebben,net als voeding van belang is om te overleven. Zonder goede kleding vries je dood in de winter. Dat er zo'n oergevoel mee kan spelen bij de bevrediging van "shoppen"verbaasde me.
Ook heb ik nooit geweten,dat onze huidige consumptie maatschappij nog geen 100 jaar oud is. En aangezwengeld werd na de eerste wereldoorlog. Toen de toename van industrie en uitbreiding van landbouw in de VS voor overschotten zorgde.
Tot die tijd kochten de meeste mensen,wat ze nodig hadden en gebruikten dat,tot het versleten was. Ford schijnt zijn eerste auto te hebben gebouwd "voor het leven". Alleen was daar niet op te verdienen. Dus kwamen er nieuwe modellen om "te willen hebben".
De amerikaanse regering verzamelde een club reclamepsychologen om de bevolking te brainwashen. Hun hebzucht moest geprikkeld worden,zodat er verlangen kwam om nieuw te kopen voor het oude versleten was. Het begin van de wegwerpmaatschappij.
Altijd dacht ik,dat de zuinigheid uit mijn jeugd alleen met inkomen en Calvinisme te maken had. Kleding en linnengoed repareren. Schoenen verzolen. Stoelen,die een nieuwe bekleding kregen. Maar waarschijnlijk waren mijn ouders toen nog niet aangestoken door het uit de VS overgewaaide koop-virus. En gelukkig ben ik er ook maar in lichte mate door besmet.