Al jaren lang ga ik zo af en toe met een vriendin naar den Briel.(Brielle). Het stadje ,waar ik mijn jeugd doorbracht. Er woont nog één oude tante en daar gaan we op bezoek. Het was lang geleden. Omdat die vriendin nog geen auto mag rijden, was haar man zo vriendelijk , om als chauffeur op te treden.
Mijn tante woont in een kabouterhuisje. In een hofje voor ouderen. Haar interieur doet me altijd denken aan mijn jeugd. Er is weinig veranderd sinds die tijd. We hebben heerlijk bijgepraat. Mijn tante weet zo veel van vroeger. Eigenlijk de enige nog, met wie ik vroege herinneringen kan ophalen.
Tante's ogen beginnen al te glinsteren, als we gaan lunchen. Helaas was "haar plekje"niet vrij in het restaurant. Maar aan een ander tafeltje smaakte het eten ook heerlijk.
Daarna liepen we nog langs winkeltjes. den Briel heeft dicht op elkaar leuke zaakjes. Dat in kleine straatjes, met veel oude panden en mooie gevels.. Mijn ouderlijk huis stond leeg . Het stoepje,waar wij vaak zaten en spelletjes deden, was er nog steeds. Het straatje, waar we met de prikslee naar beneden gleden.
We eindigden met een bezoek aan de Catharijnekerk. Ik zat te genieten van het mooie interieur. En alle herinneringen aan de kerkdiensten. We zijn er zelfs nog getrouwd. De laatste meegemaakte dienst was met de begrafenis van mijn moeder. Juist gisteren was het al weer 32 jaar geleden, dat mijn ouders verongelukten.
Wat was het weer een leuke reis door mijn jeugd.
Leuk, Brielle is echt leuk. Ik kom er nog minder vaak. Dit jaar was ik er om met de auto voor een aangename prijs lood te kopen bij een tweedehandswinkelin het centrum.
BeantwoordenVerwijderen