Het boek "ontspullen"heb ik uit. De conclusie is,dat we waarschijnlijk van een maatschappij van "hebben"naar "doen" gaan. Ervaringen worden belangrijker en geven meer geluk dan het kopen en bezitten van spullen.
Het doen is meestal iets aktiefs. Van bungyjumpen tot een eindje fietsen. Voor mij kan doen naadloos overlopen in zijn. Zeker voor mensen met minder energie.Daar bestaat doen misschien uit een mooie documentaire kijken, Naar de wind luisteren of in het zonnetje zitten. Gewoon gelukkig zijn met gebruik van een minimum aan energie
Want ook het hebben van ervaringen kan ontaarden in de kick van hongerig van de ene belevenis naar de andere jagen. En even stressvol zijn als hard werken voor veel geld om veel te kunnen kopen.
Ik herkende veel in het boek. Zelf heb ik altijd een 70% baan gehad. We leefden simpel. Er was tijd voor elkaar, met de hond wandelen,( met een stel buurkinderen er bij) ,hobbies en naar ver weg wonende familie te gaan. En dat op een rustige manier.
Ook nu kan simpel zijn me een glimlach ontlokken. Mijn man zit te schateren achter de tv in de kamer. Ik zit in de keuken met een mooi boek. Merle in de stoel er naast. Daar kan ik gewoon warm van worden.
Ooit zag ik een documentaire over genen. Dat het kunnen genieten van rustige,simpele dingen of het jagen naar kicks een genetische component heeft. Dan zou het goed zijn,als iedereen zijn aard kan volgen. En nietsdoen geen lanterfanten is, maar gewoon een andere manier van leven.
Izerina, ik wil je graag 2 boektitels doorgeven : Het verborgen leven van bomen, auteur Peter Wohlleben + Het herdersleven, auteur James Rebanks. Na het lezen hiervan, moest ik aan jou denken !
BeantwoordenVerwijderenDat was goed gedacht Anne. Die titels staan al op mijn lijstje. Er zijn alleen nog veel reserveringen in de bieb. Ik moet geduld hebben.
VerwijderenToch denk ik ook dat het ontzettend scheelt uit welk 'nest' je komt. Ik om uit een familie waarin altijd iets gedaan werd, of het nou perse nodig was of uit plezier (denk aan in-rond huis werken, handwerken, dingen repareren, of zelf maken). Mijn man daarentegen komt uit een nest waar die 'drang' absoluut niet aanwezig was. In een tuin vol onkruid of in een huis vol bladders konden zij gewóón heerlijk zitten relaxen. Dat was bij ons thuis niet mogelijk, hoor! Daar 'moest' toch altijd gewerkt worden... Het verschil zien we nu ook in ons eigen huwelijk, en ik moet zeggen dat we na zo'n 30 jaar veel van elkaar geleerd hebben ;o)
BeantwoordenVerwijderenMijn hoofd is het helemaal eens met de laatste zin. Mijn hart heeft er moeite mee.
BeantwoordenVerwijderen