wind

Het is hoorbaar herfst. De wind komt aanrollen en botst op de muur en het raam. Ook in de kachel loeit het. Lekker knus,als je niet meer naar buiten hoeft. Alle losse dingen uit de tuin had ik opgeruimd. En zoveel mogelijk tomaten geplukt. Laat maar waaien.
Voor de eerste keer dit najaar had ik appelmoes gekookt. Met een flinke schep kaneel er in. Dat is echt verwarmend. Ik wreef genietend over mijn buik.
Op dit moment lees ik het boek van A.rita Baaijens over haar tocht te paard door het Altajgebergte. Ze schrijft zo beeldend,dat ik gewoon meereisde. Maar wel vanaf mijn behaaglijke plekje naast de kachel.

Wat een afzien zo'n reis in regelmatig kou en regen. Maar wat een gastvrijheid ook van de mensen,die daar een hard leven leiden. Ik kan dan stiekem een beetje jaloers zijn op iemand met zo'n uithoudingsvermogen.
In mijn fantasie was ik er ook. En in de werkelijkheid ga ik gewoon vanmiddag naar het kanaal.Geen wodka en loeiende houtkachel,die me opwachten. Maar mijn gaskacheltje en een kop thee. Ook goed.