jaren '50

Wat een leuk programma op tv over de jaren '50. Ik herken er stukken van mijn jeugd in. De tweede aflevering ging over "inwonen" en alle problemen, die dat veroorzaakte.
Mijn ouders woonden ook in hetzelfde huis als mijn grootouders, hun huishoudster en nog een vrijgezelle oom. Zij hadden een woonkamer, keuken en slaapkamer ter beschikking. Maar geen enkele privacy. Dat moet niet prettig geweest zijn voor een pas getrouwd stel.
De bedoeling was, dat mijn grootouders een ander huis zouden huren/kopen. Maar na 7 jaar was de woningnood nog zo groot, dat die kans onmogelijk leek. Intussen werd mijn moeder zwanger van mijn broertje. Op die slaapkamer nog een derde kinderbedje erbij, dat was onmogelijk. Greta de huishoudster ging bij haar zus inwonen. Niet leuk voor haar.Mijn zus en ik kregen een eigen slaapkamertje.
In 1956 trouwde mijn oom en kreeg ik op de bovenverdieping bij mijn grootouders een eigen hokje. Mijn oma kwam altijd even welterusten zeggen. Er kwam wat lucht in het volle huis.
Maar net als in het tv-programma gezegd werd, had ik als kind dat op elkaar gepakt zitten niet in de gaten. Het was wel gezellig, er had meestal wel iemand even tijd voor je. Als peutertje klom ik al de trap op naar mijn oma. Als er eten gekookt werd, zat ik op een krukje te kijken naar de bedrijvigheid van het bedienen van een kolenkachel als kooktoestel.Na de lunch zat Greta meestal in de keuken en wilde wel voorlezen.
Pas toen ik 12 jaar was, kwam er meer ruimte. Mijn grootouders verhuisden naar een bejaardenhuis. De bovenverdieping werd verbouwd. Een slaapkamer voor elk kind en eindelijk een douche. Op zondag was de winkel dicht en liepen er geen mensen, die bij ons werkten door huis. Mijn moeder kon verzuchtten: "Eindelijk een dag alleen met ons gezin."