toenemende vriendschap

De overbuurkater Arnold, alias eikel is helemaal geen eikel. Hij heeft doorgekregen, dat Merle hem niets doet. Als hij eenzaam is, komt hij naar ons toe. Steeds vaker ook naar Merle. Gaf hij eerst aarzelende kopjes tegen Merles achterpoten, nu wordt hij moediger.
Merle wist zich trouwens geen raad met dat vreemde kattengedrag. Die kende katten alleen maar van "lekker jagen".Tegenwoordig loopt Arnold naar Merle toe en geeft kopjes onder haar bek. Die begon na een paar keer te reageren met een paar likken over de kattenkop.
De laatste keer werd Merle speels. Ik zie dat aan haar gedrag. Maar voor ze door de voorpoten ging , nam ik haar mee naar huis. Want dan wordt de onbekendheid met elkaars lichaamssignalen te groot. Een kwispelende kattenstaart betekent echt niet "ik wil ook spelen".
Ik ben benieuwd hoe goed ze aan elkaars gedragingen gaan wennen.