de buurboon

Met de buurvrouw had ik afgesproken af en toe één voor één een hond van haar mee te nemen op een wandeling. Maar pas,als alleen wandelen ook gewoon was geworden.Vanochtend nam ik Bono een twee-jarige bordercollie mee.Een schat van een hond,die goed luistert. Op trekken na.Het hele dril-repertoir van vroeger van Merle uitgeprobeerd. Het hielp. Hij liep redelijk netjes mee. Tot hij het water zag en wist,wat er voor feest wachtte........Wat is dat dan heel anders zo'n jonge supersnelle hond.En ook het nerveuze van een bordercollie,daar moest ik even aan wennen. Ik lette er op,dat hij steeds voor me liep en er niet stiekem vandoor kon. Maar dat wilde hij waarschijnlijk niet,het was veel te leuk......Aan een balletje en werpstok had ik niet gedacht. Dus had ik een serie rugoefeningen met stokjes pakken.Het was een heerlijke wandeling,Boontje mag nog een keer mee.Maar eerst een dorpsrondje met het andere hondje,aan de riem. Dat Spaanse schlemieleke gaat terug naar huis,als een ander haar meeneemt en loslaat aan de dijk.