het bramenmannetje

Het bramenmannetje is tegenwoordig een volwassen vent. Als kind kwam hij regelmatig even buurten en in het najaar bramen snoepen. Ik had een keer een hele bak,bedoeld voor hun gezin. "Oh lekker"zei hij en werkte alles genietend naar binnen......Onze vorige hond wilde niet veel van kinderen weten. Behalve dat buurjongetje. Die wilde niets van haar en gaf geen bevelen. Hij ging naast de hond zitten,om haar heel zacht en ritmisch te aaien,soms wel een kwartier lang. Het mannetje kletste honderd uit en keek ondertussen naar de hoek van de keuken.Dat vind ik nog steeds moeilijk,iemand die je niet aankijkt......Toen hij volwassen werd ,ging hij begeleid wonen. De bezoekjes hielden op.Maar elk jaar maak ik nog een potje bramenjam voor hem. Ik weet zeker,dat het met smaak gewoon leeggelepeld wordt.