goede voornemens

Bij de laatste aflevering van het programma van Paul Witteman over geluk, sprak een gezondheidspsycholoog. Hij had een verhaal, zo totaal anders dan de andere gasten. Het boeide me. Regelmatig zat ik instemmend te knikken.
Mijn man had al opgezocht of die spreker ook boeken geschreven had. Ik reserveerde er eentje. Het begon al grappig bij de bibliotheek. "Oh, dat is zo'n leuk boek" zei de bibliothecaresse enthousiast en ze begon te vertellen. Ook zij had de uitzending over geluk gezien.
Eenmaal aan het lezen, bleek het inderdaad een boeiend boek vol humor te zijn. Regelmatig zat ik te grinniken. "Lees eens voor" kwam dan het verzoek. Ik begrijp nu, waarom het zo moeilijk is om een gewoonte te veranderen. Bij mij is dat wat minder eten. Mijn lymbisch systeem roep "lekker". De gewoonte om steeds een (gezond) hapje te pakken zit diep in mijn reptielenbrein gebeiteld. Dan kan mijn neocortex argumenteren, zoveel ik wil, het lukt niet voor lange tijd.
Ik moet eerst het boek uitlezen om te zien of ik die drie hersenlagen in één lijn kan brengen. Maar het gegeven is wel verhelderend. Ik denk, dat ik net als de bibliothecaresse ook het laatste boek van Martin Appelo ga kopen