De laatste dagen lees ik steeds een stuk uit een boek over lijden. Zo boeiend, dat het moet "zakken" voor ik verder lees. De schrijver vertelt in een hoofdstuk over de opvattingen over lijden in de loop der eeuwen. Verschillende psychologen en filosofen en hun visie worden aangehaald.
Dat brengt me terug naar mijn studietijd. Psychologie was mijn lievelingsvak. Maar terugkijkend was heel veel kennis alleen theoretisch. Ik leerde over Freud, Jung en Adler. Hun schema's over hoe de mens in elkaar zat. Werkelijk beseffen, wat er mee bedoeld werd, lukte me niet op 18/19 jarige leeftijd. Het was eigenlijk net zoiets als stampen van duitse naamvallen.
Ouder worden en jaren lang lezen of goede tv series zien gaven een betere ondergrond om dat soort gedachtengoed te begrijpen. Nog kan ik iets lezen en dan intuitief zonder woorden de bedoeling opnemen. Maar ga ik er over denken en woorden bij zetten, dan verdwijnt het begrip.
Ook met dit boek moet ik niet te veel nadenken. gewoon lezen en opnemen en woordeloos beamen.
Dat brengt me terug naar mijn studietijd. Psychologie was mijn lievelingsvak. Maar terugkijkend was heel veel kennis alleen theoretisch. Ik leerde over Freud, Jung en Adler. Hun schema's over hoe de mens in elkaar zat. Werkelijk beseffen, wat er mee bedoeld werd, lukte me niet op 18/19 jarige leeftijd. Het was eigenlijk net zoiets als stampen van duitse naamvallen.
Ouder worden en jaren lang lezen of goede tv series zien gaven een betere ondergrond om dat soort gedachtengoed te begrijpen. Nog kan ik iets lezen en dan intuitief zonder woorden de bedoeling opnemen. Maar ga ik er over denken en woorden bij zetten, dan verdwijnt het begrip.
Ook met dit boek moet ik niet te veel nadenken. gewoon lezen en opnemen en woordeloos beamen.
Prachtig omschreven met jouw woorden!
BeantwoordenVerwijderen