onmacht

Het laatste deel van het programma "de prijsvechter" had ik opgenomen. Het ging over de spotgoedkope plastic troep. Die veel gekocht en even vaak weer snel weggegooid werd. En de verslaving aan het kopen van spullen met als gevolg kortstondig geluk. Ik weet al van mensen die een soort van "kringloop- en rommelmarktverslaving "hebben. De kick van het goedkoop scoren, terwijl je de spullen echt niet nodig hebt.
Van zulke programma's raak ik ontmoedigd. Zo veel mensen met zoveel onwetendheid. Geen enkel besef van de consequenties  van hun daden voor alles, wat leeft. Dan zou ik bijna de onheilsprofeten, -ook in mijn omgeving- gaan geloven. "De mensen helpen de wereld en zich zelf naar de bliksem". Ik hoop meestal, dat er inzicht en gedragsverandering zal komen. Behalve vlak na het zien van  zo'n documentaire.

Een paar dagen geleden dacht ik even "he,er komt besef van duurzaam eten". Het RIVM, met de aanbeveling om op verschillende manieren minder ,duurzamer en daardoor gezonder te gaan eten. Die instantie hoopt op maatregelen van de regering. De minister liet weten geen invloed te willen uitoefenen op wat de mensen op het bord scheppen. Misschien dat op dat gebied de sociale media een bepaalde visie uitdragen. En er op die manier bij meer mensen inzicht komt in wat de levensmiddelen industrie uitvreet met ons eten. Hoe makkelijk het is om zelf te beslissen, wat  en hoeveel je koopt en eet.
Toch  hoop ik, dat meer mensen een rotgevoel krijgen bij beelden van overconsumptie, uitputting en vervuiling van de aarde. En dat gaan vertalen naar eigen gedrag.