weet je nog......

Er is hier de laatste dagen in de buurt geschaatst. Op een ondiepe plas. Het is lang geleden, dat er goed ijs was. Het maakte herinneringen los.

 In mijn jeugd was er in en rondom den Briel voldoende ijs om te schaatsen. Vesten en havens. Op de haven werden lichtmasten geplaatst en daar werd ook geveegd. Voor de kinderen waren er wedstrijden. In mijn herinneringen waren er regelmatig koude winters met voldoende dik ijs.

Lekker schaatsen. Thuiskomen en bij de kachel een beker warme chocolademelk drinken.

 

 

Maar ook in Zeeland was vroeger veel vaker een goede ijsvloer te vinden. "Weet je nog wel?" werd een heel gesprek. Er waren jaren, dat mijn man me om drie uur oppikte uit mijn werk en we nog een paar uur konden schaatsen. Thermosfles thee en een boterham mee. Het hondje uit die tijd liep gewoon met ons op het ijs.
In het weekend gingen soms de buurkinderen mee. Dat was echt ijspret. Een leuke tocht, als ik alleen ging schaatsen was naar een vriendin in Middelburg. Met twee keer klunen kon ik achter haar huis uitkomen. Schoenen in de rugzak en op de schaats daar een kopje thee drinken.
Nu schaats ik niet meer. Eind jaren '90 ben ik flink gevallen op het ijs. Bij het volgende jaar met ijs was ik ziek en bleef dat een lange tijd. Nu is het zo lang geleden, dat ik zelfs lopen op het ijs moeilijk vind. Maar kijken naar al dat plezier doe ik graag.