poedersuiker

Toen ik de gordijnen open deed, zag ik een klein beetje sneeuw als poedersuiker. De temperatuur was net boven nul. Dat maakt de straten juist onverwacht glad op een enkel plekje.  Ons  straatje is zo smal, daar zijn geen trottoir. De oude klinkers liggen ongelijk en de straat vormt een bolling. Een ramp voor rolstoelen en rollators.
Vanochtend durfde ik er niet te lopen. Ik schuifelde de hoek om naar straten met trottoirs. De hond moest het met een kleine ronde doen. Straks als de zon langer schijnt, gaan we in de herkansing naar buiten.
Het is vandaag een oppas-dagje. De kleine smurf wordt eind van de ochtend gebracht. Het is een lief hondje, dat niet wil lopen met een ander. Nu niet zo erg, dan doen we gewoon een klein rondje. Mijn man neemt Merle wel mee om een eind te lopen. Andere keren raakte ik wel eens geirriteerd, als ik de smurf steeds mee moest trekken. Want voor ons uit huppelde een vrolijke Merle,die er wel tempo in hield. Die moest ik steeds terugroepen.
Intussen schijnt de zon al. Heerlijk, dat koude winterweer.