zussen

Vrijwel elke zondagochtend bel ik met mijn zus. Een jarenlange gewoonte. Zo maar, even bij praten.Het is jammer, dat we niet dichter bij elkaar wonen.
Als kind hebben we heel veel gespeeld. Samen of met vriendinnetjes. Er was drie jaar leeftijdsverschil, dat maakte niet uit. Ik herinner me nog, dat ik 's avonds in bed verhaaltjes vertelde aan mijn zusje.
Maar we hebben ook veel ruzie gehad, zeker in de puberteit. Terugkijkend moet mijn moeder er af er toe moedeloos van geworden zijn. Aan de andere kant, ik vocht wel met mijn zus, maar een vreemde moest niet aan mijn zusje komen. Dan kwam ik voor haar op.
Ik weet nog van een logeerpartij bij een strenge oom en tante. Mijn zusje deed iets, wat bij ons thuis heel normaal was. Ze kreeg de wind van voren van die oom en was van streek. Ik werd laaiend. "Kun je wel,zo'n grote smoel tegen een klein kind! Dit mag gewoon bij ons thuis."riep ik kwaad. Om vervolgens op de wc te gaan zitten bibberen en huilen.
Toen we volwassen waren moest ik afleren om de oudste te zijn en de baas te spelen. Want in dat laatste was ik goed. Ik denk dat het wel gelukt is. Nu speelt er geen leeftijdsverschil meer en zijn we gewoon zussen.