Kijk jij niet naar de opening van de spelen?'kreeg ik een paar keer te horen. Zelfs met de toevoeging, dat ik mijn belangstelling maar eens moest verbreden. Ik hoor waarschijnlijk bij een kleine groep mensen, die niets hebben met sport.
Ik vind het fijn voor de mensen, die zo genieten van de uitzendingen en de wedstrijden. Als er een item voorbijkomt op het journaal, geniet ik meer van de reacties van de omstanders, dan dat de sportieve prestatie me iets zegt. Als mijn man naar schaatsen gaat kijken maak ik lekkere hapjes. Maar zelf ben ik verdiept in een boek.
Als kind was ik ook niet sportief. De gymlessen waren een crime. Ik was ook niet goed in dat vak en werd dan vaak als bijna laatste gekozen voor b.v. handbal. En al die toestellen, de brug, de ringen, de kast. "De zenuwen"kreeg ik er van. Koprol bezorgde me echt paniek.
Nee dan yoga. Wat een verademing waren de eerste lessen. Geen competitie. Doen, wat je lijf je toeliet. Die lessen heb ik bijna 25 jaar gevolgd. En de ochtend-oefeningen doe ik nog steeds. Dat is mijn sport.
Ook al zo herkenbaar. Bij yoga had ik voor het eerst dat ik niet dacht:" is het al bijna afgelopen?"
BeantwoordenVerwijderenp.s , kan ik je op en of andere manier volgen? ik zie geen volgers-lijst.
BeantwoordenVerwijderen