's Middags las ik een boek van Brené Brown "verlangen naar verbinding". Over het zoeken naar verbinding en toch trouw aan jezelf blijven. Heel leerzaam. Ik begreep nooit goed de massale uitingen van verdriet na een ernstige gebeurtenis. Dit boek maakte me duidelijk, wat er dan speelt.
In de avond installeerde ik me op de bank om netflix afleveringen van "the kindness diaries"te kijken. Wat een heerlijke serie. Om blij van te worden. Zoveel aardige gastvrije mensen. Vaak personen, die in het dagelijks leven ook veel voor anderen doen. Ik weet niet, of ik zomaar een vreemde bij ons zou laten slapen. Eten wel, maar bij overnachten speelt toch een stukje wantrouwen. In de serie waren veel mensen, die spontaan hart en huis open zette. Ook iets om van te leren.
Zo zou ik toch nooit oud willen worden, verschrikkelijk lijkt me dat. Fijn dat je er kon zijn voor een bezoekje. Ik heb geen Netflix, maar het lijkt me een interessante serie.
BeantwoordenVerwijderenDie eenzaamheid en het niet meer zelfstandig kunnen leven die lijken mij ook vreselijk. Zet weer aan tot denken hoe vanzelfsprekend nu even weggaan is. Al is het naar de supermarkt om de hoek.
BeantwoordenVerwijderenIk zie ook na zo'n bezoekje mijn eigen beperkingkjes in een ander perspectief".
VerwijderenIk heb te doen met die vriendin het verpleeghuis. Het lijkt me heel moeilijk, ook omdat je weet dat het niet meer beter zal worden, maar eerder slechter....
BeantwoordenVerwijderenDie Netflix serie ken ik nog niet, ga ik eens opzoeken. Leuk dat jij nog steeds blogt! Ik heb het bloggen weer opgepakt, na 5 jaar ofzo, ik schreef onder Puur en Groen. Bijna iedereen die ik toen volgde, blogt niet meer...
BeantwoordenVerwijderen