de maan

50 jaar geleden waren we rond deze tijd in Almeria. We moesten wachten op mijn zwager en zijn vrouw om met twee motoren Marokko in te rijden.
Veel geld hadden we niet en vonden een heel goedkoop hotelletje. Een spuitbus doodde het ongedierte onder het matras. De dames van lichte zeden waren heel vriendelijk. Dat er soms geen water was vingen we op met het vullen van een jerrycan.
De avond van de maanlanding werd iedereen door de hoteleigenaar uitgenodigd in de bar om te kijken naar dat gedenkwaardige moment. Er was echt saamhorigheid. Het Spaanse commentaar verstonden we niet, maar de beelden spraken voor zichzelf. Er ging een gejuich op bij die beroemde voetstap en uitspraak.
Ik ben blij, dat we die beelden toen live hebben kunnen zien.