kleine baasjes

Net kom ik terug van een verjaardag. Van de zes personen werkten er drie in de ouderenzorg. Wat een nare verhalen heb ik gehoord. Allereerst de vereenzaamde mensen de eerste maanden van de lockdown. Vooral dementerende mensen snapten niet waar hun kinderen of partner bleef. Ook het gebrek aan beschermend materiaal in de eerste maanden. Een jonge vrouw was zelf besmet geraakt met corona en van haar huiskamer waren in korte tijd bijna alle bewoners besmet en overleden. Maar toen kwam de versoepeling. En blijkt binnen dezelfde organisatie elk huis zijn eigen regels te maken. Je mag een client meenemen naar buiten voor één uurtje. Het coronavirus heeft zeker een horloge. Bij een ander mochten de bewoners een paar keer per week skypen. Maar alleen met één kind. Alsof het virus via de skypeverbinding overspringt.Zo waren er zoveel verschillende "je mag dit "je mag dat niet",dat ik er triest van werd. Zou zo'n situatie bij een aantal directies een sluimerende dictator wakker maken? Zodat ze heerlijk als kleine baasjes regeltjes kunnen bedenken en hun personeel en clienten naar de pijpen laten dansen? Personeel,dat b.v. bij die skyperegeling naar het waarom vroeg kreeg als snauw "Zo zijn de regels". Gelukkig zijn er ook nog ongehoorzame bejaardenverzorgers. Ik hoop één ding,dat ik nooit in zo'n "gevangenis"terecht kom.