Hier is de gewoonte,dat vrienden uit de buurt even "aanwaaien". Soms met een telefoontje vlak van tevoren. Komt het niet uit,dat wordt dat gezegd.Ik houd wel van dat onverwachte. Loopt het tegen lunchtijd,dan wordt er meegegeten. Meestal een kop soep of salade,lekker simpel. Ik vind dat spontane wel gezellig. ........ Helaas zijn er steeds minder mee-eters. Twee vriendinnen van vele lunches leven niet meer. De vriend uit het verzorgingshuis had hier een abonnement op een kop soep.Nog één vriendin zit regelmatig aan tafel. ....... De tuinmevrouw is een schat van een mens.We hebben veel interesses gemeen en kletsen wat af. Ook leer ik van haar en omgekeerd. Maar mee eten of gewoon iets proeven of krijgen,dat wil ze niet. Het heeft me moeite gekost, om dat te accepteren. Het waarom van haar "nee,dank je"snap ik nog steeds niet. Het is zo tegen mijn natuur in. Geven en ontvangen hoort voor mij bij het leven. ......Deze week nam ze dan wel wat gratis artikelen op de jumbo-kaart mee. Ik heb me voorgenomen,die weg te geven. Of in het ruilkastje of aan iemand anders,die het lekker vindt. Gelukkig had mijn man een fiets gevonden een jaar geleden en opgeknapt. Toen die officieel van ons was,wilde de tuinmevrouw hem wel hebben als vervanging voor haar gestolen fiets. Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is en sommige liedjes moet ik leren verstaan
Maar dan kom ik misschien toch en keer eten... ;-)
BeantwoordenVerwijderenMooi gezegd dat laatste
BeantwoordenVerwijderenGeweldig ,binnenvallen en gewoon mee kunnen eten .Vroeger bij ons thuis was dat heel gewoon want er was altijd genoeg in huis ,ook door de volkstuin van mijn vader .Vroeger was het een dikke nee voor mij want ik durfde mensen niet te vragen om mee te eten ,nu geen enkel probleem met de gedachte je mag en kan mee eten en bevalt het niet jammer dan .Een ''leer'' proces noem ik het maar
BeantwoordenVerwijderenDoet me aan vroeger denken. Een zoete inval noemde mijn moeder het. Touwtje uit de brievenbus hoort daar ook bij. Tegenwoordig gebeurt dat nog maar zelden. Eerlijk gezegd, ik ben niet zo n koker en meeeter dus daar mis ik niet zoveel aan. Maar als het zo uitkomt staat Fer klaar met een risolle of lumper uit de diepvries in de magnetron. Lekker hapje voor de 'plakkers' Nooit te versmaden.
BeantwoordenVerwijderenJa dat spontane is er een beetje af, jammer genoeg. Maar wat fijn dat je de tuinmevrouw toch kon verstaan!
BeantwoordenVerwijderenJa, mensen hebben verschillende manieren om hun vriendschap te uiten en te delen. Ik ben niet zo'n beller, maar wil mensen liever in het echt zien. Sommige mensen bellen juist graag. Of spreken maar 1x per jaar iets af (maar dan is het wel altijd gezellig).
BeantwoordenVerwijderenIk spreek graag buitenshuis af, anderen liever thuis. Als de intentie maar okee is. Het moet 'goed' voelen, dan maakt het allemaal niet zo uit.
Dat is een oud dorps ritueel die helaas steeds minder vaak voorkomt. Het is bij jou nog niet helemaal verdwenen. Geniet er van, zo lang als mogelijk.
BeantwoordenVerwijderenKlinkt heel gastvrij en gezellig. Ik zou aanschuiven hoor.
BeantwoordenVerwijderenDie laatste zin vind ik prachtig! Die ga ik onthouden!
BeantwoordenVerwijderenOok al is het heel gastvrij en lief bedoeld, niet iedereen vindt het fijn om samen te eten.
BeantwoordenVerwijderen